Kimleri konuk etmedik masalarımızda kadirşinas dostları mı, dost kılığına girmiş ormanda gezen çakallarımı soframızda ağırlamadık. Ağırladık hem de en güzel şekilde ağırladık. Bazen konuştuk, bazen de hayırlısı dedik sustuk.

Ruh ve bedeni aynı masada konuk etmek desem ne dersiniz?

İnsanoğlu öyle farklı canlıdır ki, aynı bedende bu iki duygu durmaz. Akıl bir tarafta, ruh bir taraf da gezinir durur. Bu iki işi bir arada gerçekleştirmek günümüzde daha zor hale gelmiştir. Çünkü herkes olabildiğince çok yorgun ve çok meşguldür. Dudaklarda yarım kalan bir gülümseme, ayaklarda geldim gittim nidası ile atılan adım. Olabildiğince hepsinde içe sinmeyen yapay kalan ruhsuz duygular kalır masada.

Sahi size soruyorum, kaç kişiye bu şekilde kurduk masa?

İşte dört dörtlük dost diye bildiğin, gözü gönlü sende kafası başka yerde olmayan insanlardan kaldı mı etrafınızda?

Nasılsın diye sordu, sonra aklı birden matematik sınavına girecek evladına daldı. Acaba, nasıl geçti sınavı diye düşünürken, arkadaşı seni gördüm daha iyi oldum, dedi. Sahi onu görünce oda iyi mi oldu mu ki!

Yabancı gelmedi değil mi yukardaki kısa hikâye.

Ne kadar gerçekçiyiz birbirimize, ne kadar içten cevap veriyoruz sorulan sorulara?

Altta kalma korkusu mu sarıyor etrafı, yoksa kafa başka tarafta olup geçici cevaplarla mı geçiştiriyoruz hayatı.

Beden ile duygularını aynı anda hareket ettiren insanlarken, bugün neden bunu başaramıyoruz. Neden bu duyguları karşı tarafa gerçekten aktaramıyoruz. Gözler vardı hani kalbin aynası olan. İnsanlar önceden o gözlere bakardı sonra sana nasılsın diye sormaz neden böylesin anlat hadi derlerdi. İşte biz o bakışları kaybettik.

İnsanlar birbirinin gözlerine bakmaya korkar oldu. Gerçekler iki dudak arasında kaldı diller lal oldu. Ve sonra ruhlar bedenden ayrılıp farklı yolculuklara çıktı. Ve sonra insanlar masa başında tek başına kaldı.

Psikologlar-Psikiyatristler- Pedagoglar sardı etrafı şikâyetler daha çok artmadı mı? Makinalar hayatımıza daha kolaylıklar sağlamadı mı? Artık eskisi gibi çeşmeden su getirip, ocakta su kaynatıp çamaşır yıkamıyor kimse ve insanlar daha dalgın, daha unutkan daha duygusal... İşin garip tarafı kimse zamandan memnun değil! Kimsenin zamanı yok, herkes çok meşgul.

Konu komşu dost artık yok oldu. Selamsız sabahsız kaldık ve sonra masaya oturtacak dostlar bulamadık.