Necip Fazıl'ı bilmek demek, üstün bir zekânın kelimeleri nasıl ahenkle raks ettirğini bilmek demektir.

Necip Fazıl demek, aynı anda onlarca kelimeye muayyen bir ritimle ip atlattırmak demektir.

Necip Fazıl okumak demek, şiiri şiir yapan uyak kavramının bir beşerin dimağından çıkan kelimelerle en güzel surette nasıl zuhur ettiğine şehâdet etmek demektir.

Necip Fazıl demek "şiir" demektir "şiir". Hani şu, O'nunla başlayıp ölümüyle biten ve ondan sonra hiç kimsenin yazmayı beceremediği "şiir".

O bir üstaddı tabii ki! Ama hatasız bir üstad değil!

Ne diyor Necip Fazıl "Kaldırımlar" adlı şiirinde:

"Başını bir gayeye satmış kahraman gibi,

Etinle kemiğinle sokakların malısın"

Olmaz! Hiçbir kahraman gayesini satmaz! Satamaz! Bilâkis başlar, hiçbir menfaat gözetmeksizin verilir "kahramanlık" müeessesinde...Yani bir mantık hatası mevzu bahis... Yanlıştır... Tıpkı başka bir şiirinde Necip Fazıl'ın kendi kafasına, hayvan kafası mânâsına gelen "kelle" yakıştırmasını münasip görmesi gibi...

Her ne kadar Necip Fazıl da olsanız yazdıklarınızı dönüp kontrol etmezseniz elbette hata yaparsınız! Olsun... Gene de olsun... O gene de fevkalbeşer bir şâirdi! Ne demiştik: Onunla başlayıp onunla biten şey olan "şiir"in mucidiydi o...

En azından Nazım Hikmet gibi asalet mefhumuna büsbütün karşı değildi mesela! Ne diyordu pek çok kişinin "büyük şâir" diye ittihaz ettiği Nazım Hikmet, Yakup Kadri'ye ithafen yazdığı "Cevap" adlı şiirinde:

"Sen şiirin asıl kamusuyla* konuşuyorsun,

ben asaletten anlamam,

şapka çıkarmam konuştuğun dile,

düşmanıyım asaletin kelimelerde bile"

* Kamus : Sözlük demek.

Asalete düşman bir şâir Nazım Hikmet!

Sadece O mu peki insanı insan yapan müspet değerlere karşı çıkan şâir? Buyrunuz, bu da Ümit Yaşar Oğuzcan! O'nun durumu çok daha vahim:

"Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu,

Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin, 

Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,

Vurursun başını soğuk taş duvarlara"

Bu şâirimiz de şeref ve fazilet gibi insana her iki cihanda paye kazandıran değerlere karşı!

Böylesine dizelerden sonra Necip Fazıl'ın hataları çok daha masum kalmıyor mu sizce de?