Milyonlarca Mısırlı sokaklara döküldü.

İstedikleri neydi?

Mübarek’in gitmesini istediler.

Mübarek gitti.

Seçimlere, anayasaya, özgürlüklere… dair istekleri vardı!

Yumuşak başlı, mahcup göstericiler bu taleplerinin bir anda karşılanamayacağına kanaat getirerek on sekiz gün boyunca kaldıkları sokakları terk ettiler. Zafer kazanmış edasıyla döndüler evlerine.

Sadece Mübarek’in gitmesi için milyonlarca insan, üç hafta boyunca gösteri yaptı?

Oysa televizyonlar hepimizi canlı canlı devrim izlediğimize inandırmışlardı.

Bu mudur devrim?

Bu ise zafer kazandılar.

Tankların önüne yatıp kendilerini koruması için yalvaranlar, koruyucuya ihtiyaç duyanlar kahramanlık yapabilir mi, devrim yapabilir mi?

Yönetimi altın tepside orduya sunmak darbe midir?

Bir el, orduyu yönetime getirmenin zeminini oluşturmak için sosyal medyayı kullanarak kontrollü bir şekilde halkı sokaklara döktü.

Sokaklara dökülenlerin kendilerini kahraman zannetmelerini sağladı.

“Mübarek gitti onu biz gönderdik. Biz kahramanız.”

Onları sokaklara döken güç ise işine bakıyor.

Yönetme kabiliyetine sahip olmayanlar paşa paşa gösterisini yapar, bağırır, çağırır.

Sonra? Sonrası bayram.

Bugün 18 Şubat 2011.

Göstericiler zafer kazandıklarına o kadar inanmışlar ki  “zafer yürüyüşü” yapıyorlar. ”Başardık” sloganları atarak “devrim bayramı” kutluyorlar.
 

O derece!

Plansız, programsız, hesapsız, başsız…Devrimci halklar!

Bir Mübarek’i gönderir başka mübareklere yönetimi teslim eder!

Mübarek olsun!