Eskiden anı yakalamak diye bir şey söylerdik. Elimiz de eski film rulosu olan fotoğraf makinalarıyla daha bir mutluyduk sanki. Anı doya doya yaşardık. Saatlerimizi elimizdeki aletlerle geçirmez sevdiklerimizin gözlerine bakar, onlarla sohbet ederek geçirirdik zamanı. Evet yine nasıl geçtiği bilinmezdi. Nankördü zaman silsilesi.

İnsan ömrü bir pamuk ipliğine bağlıyken biz insanlar anı bırakmak için debeleniyor olmamız gerçekten çok ilginç. Önceleri anı yakaladım bak derken fotoğrafta, şimdi anı yaşıyorum diyoruz. Arasında ki farkı teknolojiyle zamanı kulana bilen insanlar anlar.

Ömür elimizdeki aletlere saf saf bakarken akar. Bilinçli bir gelecek hayali kurmak nasıl olur bilmiyorum. Her yerde insanlar ellerinde telefonla oynuyor. Kimse kâğıt, kalem kullanmıyor. Acaba var mıdır hala sevdiğine, mürekkep kalemle mektup yazan sevgili.

Herkesin çantasında bir kâğıt, birde kalem bulunurdu. Öyle ki çocuklu anneler bile çocukları oyalansın diye kâğıt kalem taşırdı çantasında. Şimdilerde tablet, telefon taşınıyor hayat farklı akıyor o masum çocuklara da.

İçinde geçirdiğimiz zamanı yaşıyor muyuz sahi? İnsanlar çocuklarının yüzünü yanlarında kaç saat görüyor acaba? Dikkatini vermiş şekilde kaç saat dinliyor?

Gerçekten sevdiğimizi düşündüğümüz insanlarla kaç saat harcıyoruz?

Ömrü kimler için kullanıyoruz?

Kafamızı yastığa koyduğumuz vakit. Bugünde güzel dolu dolu bir günü geride bıraktım diye biliyor muyuz?

Bazen de telefonu çantamızdan saate bakmak için alıyor, sonra başka şeylere bakıp tekrar çantamıza koyduğumuz oluyor. Sonra Aa ben saate bakmak için almıştım hay aksi diyor tekrar elimize telefonu alıyoruz.

İnsanoğlu teknolojinin esiri olma yolunda adımlarını çoktan attı. Şimdi bileklerine kelepçe takılacak. Zaman ve insan bu silsilelerle yaşar.

Bu satırlarımı kâğıt üzerinde yazıp, sonra bilgisayara aktaran bende artık teknolojinin ve zamanın neresindeyim bilemiyorum.

Zamanı sevdiklerimizle geçirelim. Onların haklarına girmeyelim. Sıkıntısı olan dostlarımıza koşalım. Vaktim yoktu gibi saf yalanlar altına yatıp. Teknolojinin yalınlığına aldanmayalım. Sonra sevdiklerimizden sorumlu tutulmayalım.

Anı yaşayalım

Anı yakalayalım, vesselam.