Arefe gününün sabahı Aşiyan Kafe’de kahvaltıda buluştuk…
Bugün’den M.Serdar Alakuş, Yeni Şafak’tan Fazlı Şahan ve Türkiye’den Gökhan Kaya depremin ilk günlerinden bu yana Van izlenimlerini anlattılar…
Oradaki acıya bulanmış insan hikâyelerini…
7.2 şiddetinde sallanan yüreklerimiz oldu bu kez…
*
Serdar, deprem bölgesinde 12 gün boyunca en uzun kalanlarıydı…
Fotoğraf makinesinin deklanşörüne basarak ölümsüzleştirdiği “hüzün” günlerini “kare kare” anlattı…
Fazlı ve Gökhan, “haberleştirerek” tarihe not düştükleri “tanıklıklarını” bir kez daha bizlerle paylaştılar…
*
“Acının” depremiyle sallanan, yaşlı,genç, kadın, erkek ve çocuk “yıkılmış yüzleri”!...
İlk günlerinde sahipsiz kalmak duygusunun yaraladığı “kırılmış kalpleri”!..
Sonra, “Türkiye dolusu” sevgi ve kardeşliğin, “doğu”nun o dondurucu soğuklarını bile erittiği “güneş iklimini” anlatırlarken;
“Sermayesi” kin ve öfke…
“Fikri”, karanlık, “vicdanı” zifir…
Söylemive eylemi “zehir-zemberek”, “anarşi-terör” olan “taşeron” “firma(!)”lara inat, orada hakim olan; “hasar görmemiş” “inanç ve tevekküle”…
“Hiç bir zaman” tükenmeyen “yüksek sadakate”…
“Her şeye rağmen” ödün vermedikleri “vatan ve millet sevgisine”…
“Ne olursa olsun” terk etmedikleri“tevazu ve mütevazılığa” vurgu yaptılar…
Üç dostunda, duygu ve hüzün yüklü ses tonlarıyla yan yana dizdikleri “cümlelerinin” “öznesi” ve “yüklemi” aynıydı…
*
Van, Türkiye’nin milletiyle, devletiyle, sivil toplumuyla yeniden topyekun “yukarıya çıkmak” için “dibe vurduğu” “zaman”“mekân” ve aslında “fırsatıdır”!…
Van, bugüne değin kaçarak kurtulacağımızı zannettiğimiz “yüzleşmemiz” gereken bizim gerçeğimiz!...
Öğretmenimiz!...
Dersimiz!...
*
Anadolu Fikir Platformu’nun (AFP) Cumartesi günleri rutin olarak düzenlediği ve dostlarla bir araya geldiğimiz bayram sonrasındaki ilk kahvaltıda, “Ferhat Sarıkaya”’da vardı…
“Bir kez daha ‘şükran duygularıyla’ kucaklaştık…”
_________________________________________
27.11.2010, Pazar, Ankara