Türkiye siyasetini yıllardır takip eden tecrübeli, yaşlı biri olarak derim ki: Değerli gençler, saygı değer Toy Muhafazakâr kardeşler! Şunu iyi bilin! Eğer seçimlerde Millet İttifakının oy oranı Cumhur İttifakının oy oranını geçerse şu gelişimeler olur: Başta CHP olmak üzere müttefikleri olan İYİ parti, SP ve gizli ortak HDP başlarlar bağırmaya; “Başkan Erdoğan Meşruiyetini kaybetmiştir. Bu seçimler göstermiştir ki Erdoğan’ın arkasındaki oy desteği kaybolmuştur. Derhal seçime gidilmelidir…” Seçime gidilir mi? Asla. Muhalefette bunu istemez zaten. lakin Başkanın /hükümetin, başta Suriye olmak üzere dış meselelerde elini çok zayıflatır.
Bizim muhalefet, iktidar bu kadar güçlü iken bile AB ve ABD ye Türkiye’yi şikâyet etmiyor mu? Venezuala ile ilgili muhalefetin herhangi güçlü bir tepkisine rastladınız mı? Halbuki CHP VE HDP güya sol partiler. SP ise mazlumlarıın yanında saf tutan milli görüş partisi. Ama ABD yi Batıyı küstürmemek için sessizce bekliyorlar. Bu partiler mazallah 31 Mart seçimlerinde oy oranları ile iktidarı /cumhur ittifakını geçerlerse olacakları tahmin etmek hiç de zor değil. Bunu tarihte çok yaşadık. Mesela Özal iktidarda iken Demirel, İnönü, Erbakan ve Türkeş Özal’ı öyle sıkıştırdılar ki sonun da O’nu iktidardan düşürdüler… Sonuç, Demirel geldi İnönü ile hükümet kurdu. Sonra neler oldu neler! Güya Türkiye’yi kurtaracaklardı. Art arda kurulan zayıf koalisyonlar Türkiye’yi uçurumun kenarına getirdi. Bankalar battı, sağlık, eğitim, ekonomi çöktü, iç barış bozuldu. Türkiye siyaset kendini 28 Şubat soğuğunda buldu. Gecelik faizler yüzde 700 lere çıktı. ABD den Kemal Derviş geldi. Herkes çok kolay emekli oldu, lakin emekli parası çereze dönüştü. Memurlar, işçiler “bu ay maaş alabilecek miyiz*” sorusunu sık sık sorar oldular.
Bu günler o günlere çok benziyor. Döviz ve faizdeki yükseliş, ülkenin alt yapıya, savunmaya, eğitime, sağlığa ve savaşa harcadığı paraların çokluğundan kaynaklanan ekonomik dengelerin bozulması, Erdoğan düşmanlığı, 16 yıllık uzun iktidar dönemi bıkkınlığa, kızgınlığa dönüşmesi iktidarın yıpranmasına neden oldu. Bu normal anlaşılabilir bir durum, lakin maziye bakarak bu kızgınlığın nelere mal olacağını düşünmekte aklın bir gereği.
Bir savaşın içinde olmasaydık, Suriye’de sınırların çizileceği günler bizi beklemeseydi, Doğu Akdeniz’de tüm büyük devletlerin savaş gemileri bekler olmasaydı… Halk gönül rahatlığı ile bir yerel seçim yapabilirdi. Başkasını bilmem ama ben oy verirken başkana, şehre, göre değil, maalesef Suriye’deki, Doğu Akdeniz’deki, Egedeki… Gelişmelere bakarak oy vereceğim. Çünkü ABD, YPG aracılığı ile sınırımıza kanserli bir devlet kurdurmak istiyor, Çünkü AB ve hempaları (Mısır İsrail, Yunanistan) doğu Akdeniz Gazını bizsiz çıkarıp, bu gazı Avrupa’ya bize uğratmadan ulaştırmak için sinsi sinsi çalışıyorlar. Kırım, Ukrayna meseleleri başka bir dert. Bu problemlerin ülkemiz lehine sonuçlandırmanın yolu Başkanın(hükümetin) ardında kamuoyunun desteğinin hala güçlü olduğunu göstermekten geçer.
Görelim mevla neyler neylerse güzel eyler