BİZ her zaman sevelim birbirimizi…
Güzel söz söyleyelim.
Güzelden söz söyleyelim.
Birbirimizin gönül kilidini çözelim de hazinelerimizi karıştıralım.
Harmanlanalım.
Birbirimizin gönlünde seyran eyleyelim.
Harmanımız bir olsun. Ürünümüz bir…
Biz bir olalım.
Yoksa kendimize nasıl ulaşırız? Söyle. Nasıl?
Takaza bize göre değil. Darıldığı kimseye iğneleyici sözlerle göndermeler yapmak, üzüntüsünü bu şekilde dile getirmek bize göre değil…
Bize böyle belletmediler.
Bizim öğretimiz buna uygun mu a canım?
Bize “Olanda hayır vardır” denmedi mi?
Bize sünger gibi olmak yaraşır. Dostun üzüntüsünü almak, ona fark ettirmeden tasasına ortak olmak yakışır a canım. Takaza etmek değil.
Varsın onu başkaları yapsın.
Biz bize düşeni yapalım.
Yoksa yâr olmayı nasıl başarırız?
Yoksa bar olmaktan nasıl kurtulabiliriz?
Yoksa dost iklimlerinde sevda kokan sofralara nasıl diz çökebiliriz?
…
Demem o ki; evlerimizi takazadan temizleyelim.
Yüreklerimizi takazadan ırak tutalım.
Dillerimiz artık takaza kokan kelimelere yakın durmasın.
Takaza dost evini imar etmez yıkar a canım.
Takaza arkadaşlık binalarını imar etmez a canım.
Takaza muhabbet sofralarının tadını kaçırır a canım.
Takaza akrabalık ilişkilerinin sağlam zincirlerini gevşetir a canım.
Takaza kardeşi kardeşe düşman eder.
Gelin küçük dargınlıkları iğneleyici sözlerle ifade etmekten uzak duralım, sinemize çekelim.
Takaza yapmak yerine takas yapalım.
Çoğumuzu az ile takas edelim.
Varımızı yok ile takas edelim.
Sevincimizi hüzünle takas edelim.
Bize ne lütfedilmişse Haktan bunu olmayanlarla takas edelim, infak yapalım.
Takaza değil irfan yolcusunun azığı takastır. Bölüşmek, üleşmek.
Verilen nimeti pay etmek, paylaşmaktır gönlü yâr gözünde olanın.
…
Beşeriyetimizden çıkıp insanlığa yapacağımız ulu yolculukta takaza yolumuzu keser.
Takas ise açar.
Ağırlıklarımızı hafifletir.
Ağrılarımızı dindirir.
Sevindirdiklerimizin sevinciyle sevinip bayram etmeyi öğretir bize.
İnsan olma erdemi yolculuğumuzu kolaylaştırır.
Ne diyorduk?
Takaza yok, takas var.
Haydi, kolay gele!