Beyaz, beyazdı bulutlar/Gölgeler buğulu, derin /Ah o hiç dinmeyen rüzgâr/Ve uykusu çiçeklerin.
Serin rüzgârlara pencereni aç!
Karşında fecirle değişen ağaç,
Bak, seyret ağaran rengini ufkun
Mahmur gözlerinde süzülsün uykun.
Bırak saçlarınla oynasın rüzgâr.
***
Garip, güzel, sonra mahzun
Işıkla yağmur beraber,
Bir türkü ki gamlı, uzun,
Ve sen gülünce açan güller
***
Gümüş çıplaklığı bir başka bahar
Olan vücudunu ondan gizleme.
Ne varsa hepsini boyun, saç, meme,
Esîrden dudaklar okşasın sevsin
***
Mor aydınlıkta bir çınar
Veya kestane dibinde;
Mahmur süzülen bakışlar...
***
Sen akşamlar kadar büyülü, sıcak
Rüyaların kadar sade, güzeldin,
......
Ömrün gecesinde sükun, aydınlık
Boşanan bir seldi avuçlarından
Bir masal meyvası gibi paylaştık
Mehtabı kırılmış dal uçlarından
***
Severdim
Severdim onu geceleri
Aydınlık taşlar sanki uyurdu
Sessizliğinde
***
Yiterdi
kendi aklığında
Uçsuz
bucaksızdı düşü
***
Severdim
Düşünürdüm
düşünürdüm
ayrılışında onu görürken de
Baktıkça azalırdı
Öyle
ince bir yüzü
vardı ki...