Herkesin her şey olduğu ama kimsenin hiçbir yapmadığı zamanın içinde yaşıyoruz. Nahoş duyguları, girdapta kalmış gibi sadece sessizce izliyoruz. Binlerce insanın katledilmesine şahitlik yapıyoruz. Dünyada 1,5-2 milyar kişinin Müslüman olduğu söyleniyor. Müslüman kelimesinin sadece kâğıt üzerinde yazıldığına şahit olmak üzüyor insanlığı.
Televizyon kanallarının hipnozundan çıkmayı beceremedik. Korkularımızdan korku yaratmaktan öteye geçememek. Sessizce beklemeyi beklemek.
Okuldaki çocuklarımıza empati dersi mi eklesek. Biz ebeveynler bir karıncayı incitmekten ürken insanlarken, bugün vahşice insanların katledildiğine şahitlik yapan gençler yetiştirmiyor muyuz?
İnsan canının bu kadar ucuz olduğu zamanı yaşatırken onlara, merhamet duygusunu nasıl tazeleriz dediğinizi duyar gibiyim.
Merhameti merhametli insanların yaşamlarını yaşayarak anlatırsak eğer tekrar eski biz olabiliriz. Neleri arkamıza aldık, neleri kaybettik. Neleri şu an görmezden geliyoruz? Diye sorsak kendimize o zaman cevaplara bir bir ulaşmış olacağız.
Kardeşlik, dostluk, arkadaşlık, aile, akraba, komşu gibi kavramlar umarım yabancı gelmiyordur sizlere.
Paylaşmak kavramı hayatımızın ekseninde olması gerekmez mi? Biz büyükler bu kavram üstüne yetiştirilmedik mi? Sofraya oturmadan evvel komşularımıza yaptığımız sıcak yiyeceklerden götüren çocuklar olmadınız mı? Diye sorsam kaçımız “Hayır” cevabı verirsiniz?
Önce komşuyu düşünmek? “Komşusu açken tok yatan bizden değildir!” Hadisi şerefini rehber edinerek yetiştirildik birçoğumuz peki uygulama devam ediyor mu?
İnsanlık yaratılma gayesinden olabildiğince uzaklaşıyor. Nerden nereye gideceğini bilmeyen yolcu misali hayat. Rotası olmayan uçak, Pusulasız bir gemi misali insanlık.
Uzaklara dalan insanları gördüğümde daha anlam buluyor hayat. Demek ki birileri bir şeyleri düşünüyor dedirtiyor bu görsel duygular. Düşünmeyen insanların yok olduğunu görmek acı veriyor insana!
Acılar karşısında biz insanların sessiz kalması ileriyi düşünmemekten ortaya çıkmaz mı? Görmek ve görebilmek arasında kalmak bizim dünyadaki yaşam felsefemiz.
Gördüğünü idrak eden kimseler olmak niyetine.