Uzak bir seslenişti
Ama ne kadar da yakındı
Cici diyordu
Cici
Cici koydum dedi adını ondan sonra
Gül desem kurur
Can desem kıskananlar olur
Yâr desem fâş olur
En iyisi adın cici olsun
Bir sen bil
Bir ben
Oldu mu diyordu Cici
Olur dedim şaşırarak
Olur
Ya ben sana ne demeliyim dedim
Hiç düşünmedi
Cicin demelisin dedi
Neden ki dedim
Sen sabah güle düşen bir çiğ tanesi gibisin
Kızgın güneşte serinleten rüzgar
Özlemlerimde vuslat
Çölümde kılavuz
Duyduğumda canlandıran bir nida
Cicim ya gözlerin dedi
Ya o gözlerin
Bir su
Hayır olmadı bir ırmak
Hayır hayır bu da uymadı
Bir ummandır gözlerin
Derinliği derinliğim olan
Ne yana baksam yakan zülfün gelir aklıma
Seslenişin imdadıma yetişir
Kurban olmaktan kurtarır
Ben buna hazır iken
Ben bayram beklerken
Emelim emeline bulanmışken
Arzunun telinde can nağmesi olmuşken
Cana minnet sayarken canımın canına karışmasını
Cicim diyordu
Yine böyle sesleniyordu en hisli haliyle
Kısma gözlerini
Kısma
Çay içerken gözlerin
Ne kadar da güzelleşiyor öyle
Nasılda kehribarlaşıyor
Nasıl da ben oluyor
Nasıl da Cici oluyor
Cicimsin sen benim
Kehribar gözlüm diyordu
Kehribar gözlüm…