Bazen yaşadığımız hüzünlere bir yenisi daha eklenir ve sanırsınız ki, artık yaşam benim için yaşanmayacak hale geldi umutsuzluğu kaplar yüreğinizi…
Bedenimizi biranda saran hüznün o kasırga etkisiyle ve yine o hüznün yaşamımızda ki, sıkıntısına dalar gideriz…
Bazı önemli şahsiyetlerin hayatlarını incelediğimizde hüzünleri hep vardır ve bu durumdan oldukça memnundurlar aslında…
Her ne yaşarsak yaşayalım biz inançlı olduğumuz için yaşadığımız hüznümüzü severiz; çünkü onu kolay elde etmedik! Yaşanmış kırgınlıklarımız vardır, içimize döktüğümüz gözyaşlarımız vardır bizim...
Hayal kırıklıklarımız, insanların ihanetini öğrenmişliğimiz vardır! Dostlukları çözmüşlüğümüz, menfaat dünyası nedir, bedeli ile, öğrenmişliğimiz vardır bizim…
Hayatı feda ettiklerimizle tanımışlığımız ve bu şekilde zorluklar karşısında nasıl dik durmamız gerektiğini öğrenmişliğimiz vardır bizim…
Bizim gülüşlerimiz vardır ancak, ardında çığlıkları barındıran! Yaralarımız vardır, kanaması hiç mi hiç, durmayan! Suskunluklarımız vardır, sustukça bizim adeta kulak zarlarımızı patlatan…
Ne diyordu şair; “Kalbi olanların az olduğu bu çağda, hüzünlenmekte bir ayrıcalıktır hüznü taşımakta” Belki de hüzün bizi Rabbimizle yakınlaştıran en önemli araçtır. Biz hüzünlerimizi işte bu yüzden severiz...
Ancak çok önemli bir şeyi gözden kaçırırız hep; Oysa bildiğimizi, tanıdığımızı zannettiğimiz müstesna hayatlar yaşamıştır yaşıyordur bu dünya da… Bu müstesna kişiler de bizim yaşadıklarımızın daha da zorunu yaşarlar genelde...
Siz, onların hayatlarını merak edip, kendi yaşamınızla kıyaslama yaptınız mı hiç?
Siz hiç; Kara düşünceleri delip geçenleri, her yeni doğan vakitte alnı açık çıkanları ve güneşi içinde doğuran, o insanları gördünüz mü?
Siz hiç; İçindeki coşkuyla, heyecanla ayaklananların, yüreği kendinden taşanların ve zulme karşı direnenlerin nurlu izlerine rastladınız mı?
Siz hiç; Tarihin günlüğüne umutları, güzellikleri, özlemleri ve bir de, o kara günleri gözyaşları ile yazanların o hazine değerinde ki, eserlerini okudunuz mu?
Siz hiç; Şerefli yürüyüp, iyiliğin ekmeğini büyütenleri, yaşadıkları tüm olumsuzluklara direnen ve yalnızlaştıkça birde azaldıkça inadına devleşenleri, gördünüz mü?
Siz hiç; Onların güzelliğe dair yükselen dualarını işitip, ellerinizi o güzel eller ile birleştirip ve yalvaran o güzel yüreklere, yüreğinizle eşlik ettiniz mi?
Siz hiç; Onuru ve gururu anlatan gözleri, Kitab´ın koynunda filizlenip, vahyin pınarından beslenenleri, çarıklarında sabrı, azmi taşıyıp ve yılgınlık mevsimlerde başlarını dik tutup, umutlarını tutsak etmeyenleri, öyle ki; asaletiyle ezilenleri, gözü pek yiğitleri, başı dik yaşayarak yeryüzüne bu şekilde iz bırakanları gördünüz mü?
Siz hiç; Kara yarınlara inat, ruhlarında mümin onurunu taşıyanların, aşkla birbirine bağlanan sımsıcak ve şiir gibi ellerinden öptünüz mü?
Bahsettiklerim kim mi?
Bakın Allah onları şöyle tanıtıyor:
"Onlar öyle kimselerdir ki, halk kendilerine, düşmanlarınız size karşı ordu topladı, artık onlardan korkun dedikleri halde, bu onların mutlaka imanını artırır. Ve Allah bize yeter o ne güzel vekildir derler." (3/173)
"Allah´ın birleştirmesini istediği şeyi birleştirirler. Rablerine karşı saygılı olurlar ve en kötü hesaptan korkarlar." (13/20-21)
Yazının özü:
Onların yüreğinde bu müstesna sevdanın yanık izlerini vardır. Bu izi günümüzde de zahiren yaşarken görebilirisiniz, yeter ki, samimi olun ve nefsinizle değil, gönlünüzle onlara bakın…
Peki ya; yaşamınızı hayatınızın neresinde, nasıl ve ne şekilde sürdürmektesiniz? Sahi siz, mana ve gerçekler ile aşk'la yüzleştiniz mi hiç!?
Bu yüzleşmeyi samimice benliğinizde yaparsanız eğer, hüzün size zevk, bu müstesna insanların yaşamı ve yaşadıkları hayatınızın sonuna kadar size ilham vereceği gibi, sizlerde onlardan biri olabilirsiniz, bilesiniz....
Meseleye bu hassasiyetle baktığınız da, böylece hüzündeki saklı mutluluğu ve huzuru yakalayacaksınız!
Ves. Selam…
İbrahim DANACILAR
Yazarın Twitter sayfası
https://twitter.com/iBR_DANACILAR
Yazarın Facebook sayfası