Rap, rap, rap
Kıta dur,
Sağa dön
Selaaam dur
Bana bir madalya.
Anneme cansız bedenim
Karıma ise hiç.
Cocuklarım… kim ki onlar?
Yaşasın tüm kutsallar.
Fırat'mış, kıp kırmızı kan akıyormus,
Analar oğullarını kurtarmaya calışıyorlarmıs,
Duymustum anamın sessizce babama rüyasını deyişini
Oysa o zaman güneş inadına parlaktı
Ama nedense evren dar geliyordu yüreğime.
Henüz anlamamıştım, toprak ile anne arasındaki farkın ne olduğunu
Sahi kekikler ölü kokuyordu artık
Oysa babam öyle söylememişti bana dağları anlatırken
Belkide O'da bilmiyordu ondört yaşında ölen çocuğun annesininde göz yaşlarının olabileceğini
Kutsaldı herşey bu dağlara gelirken,
Kurşun bile namustu benim icin
Hiç aklıma gelmemişti bir kurşunluk nefesim kalana kadar
Sahi neydi son halifenin günahı?
Kac kuruşu vardı verirken son nefesini?
Kurşun O'un icin namus değilmiydi?
Gece olmazdı gündüzün ayı görmekle, ama birşeyler olmuştu güneşe
Kanım ondörtlük eşkiyanın kanına karışırken
Fırat artık kıpkırmızı akıyordu,
Kutsallar adına delik deşik edilmiş bedenleri taşırken