Padişah vezire sormuş;
- Vezir! demiş.
- Eğitim mi önemli? Cibilliyet (soy, sop, nesep) mi?
Vezir düşünmeden cevap vermiş,
- Cibilliyet padişahım!
Padişah memleketin dört bir yanında tellallara çağrı yaptırmış,
"Duyduk duymadık demeyin! En iyi hayvan eğiticisine yüz kese altın!"
En iyi hayvan eğiticisi padişahın karşısına çıkartılmış;
Padişah hayvan eğiticisine sormuş;
- “Bir kediye tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretebilirsin?”
- “Altı ayda öğretirim padişahım” demiş eğitici...
Altı ay süre geçtikten sonra eğitici huzura alınmış. sormuş padişah;
- Eğittin mi ?
- “Evet padişahım eğittim öğrettim” demiş eğitmen.
Saray erkanı toplanmış; kedi elinde tepsiyle servis yapmaya başlamış. Tam vezirin önüne gelmiş padişah yine sormuş vezire,
- Vezir! demiş, “eğitim mi önemli cibilliyet mi?” demiş ve;
Vezir henüz padişahın sorusuna cevap vermeden önce cebinde sakladığı fareyi yere bırakmış...
Kedi elindeki tepsiyi fırlattığı gibi farenin peşinde koşmaya başlamış...
Tabii ki altı aylık eğitim de boşa gitmiş...
Vezir cevap vermiş;
- Cibilliyet Padişahım!
*
Kıssadan hisse..
Yani demek oluyor ki..
Kıssanın, sonuna iliştirilen notta da olduğu gibi;
Önüne bir fare çıktığında..
Eline bir fırsat geçtiğinde; çıkarları için..
Kişiliğini..
Öz değerlerini..
Ve hatta kutsal olan her şeyini satmaktan..
Harcamaktan, tereddüt etmeyecek “eğitimli”, “yüksek eğitimli” “kedilerden” Allah bu memleketi, bu milleti korusun! dilek ve duasına içtenlikle katılmaktan başka yapacak bir şey kalmıyor bize!..
*
Gerçekten de öyle değil mi?..
Hiçbir şeyden çekmedi bu millet, “eğitimli cibilliyetsizlerden” çektiği kadar!..
“Allah'ın merhametine sığının” ama siz de gözlerinizi dört açın ve bu “soysuzlardan” koruyun kendinizi!..
*
Sözün özü:
Elbette, “Eğitim şart” ama..
“Cibilliyet” de olmazsa olmaz!..