Uzaklarda çooook uzaklarda mı desek
Çoook yakınımızda mı…
Yanıbaşımız da mı desek.
Bilmem ki… nasıl desek, söylesek
Bir Köyde…
Bi ikindi vaktinde..
Ses yok..
Seda yok..
Çıt yok
Herkes susmuş,
Konuşuyor sessizlik
Zaman.. durmuş
İlerlemiyor sanki
--
Birden!
Bir damlama sesi
Şıp...Şıp!.Şıp!..
Aşağı mahalledeki çeşmenin musluğu bu
Tamir edilmeli
Kesilmeli sesi
---
Köydeki geniş arsaya
kondu bir karga
Ürkek değil ama tedirgin
Gakk! Gakk! Gakk!
diye seslendi gür sesiyle
Etrafı kolaçan etti biraz
Sağa baktı...
Sola baktı...
Sonra... pisledi yere
Kanatlandı ve gitti.
-----
Köye gelince gece
bir tilki girdi arsaya
Eşeledi... eşeledi.. eşeledi.
Karganın pislediği yeri
Eşeledikçe... eşeledikçe...
Toprağın üstü altına indi.
Günler... günler geçti..
Aylar... aylar geçti...
İlerledi zaman
-----
Sonra... bir fidan bitti,
Karganın pislediği yerde.
Büyüdü... büyüdü... büyüdü
Dal oldu...
Yaprak oldu...
Ağaç oldu..
İncir ağacı oldu.
----
Önce karıncalar sardı ağacı.
Sonra sinekler,
Sonra börtü böcekler,
En son da kuşlar....
-----
Önce Böcekler yedi
filizlerini, meyvalarını ağacın
Sonra...kuşlar yedi böcekleri
Alakargalar da incirlerini yedi ağacın.
------
Hayvanlar bir dünya kurdular kendilerine
İncir ağacının çevresinde
Harcı karga pisliğinden
Temeli tilki eşelemesinden
Kuruldu bu dünya.
----
İnsan denen varlık çıkageldi birden
Gördü İncir ağacını
Bildi Hayvanların dünyasını..
Satın aldı arsayı.
Dört yanı sardı duvarla
Tel örgüler çekti etrafına
Gelemez oldu domuzlar
Uçamaz oldu kargalar
Bozuldu hayvanların düzeni
---
Böceğe kızdı insan
Her yeri ilaçladı
Yok etmek için canlıyı
Zehire boğdu her yeri
--
Önce Karıncalar...
öldüler birer birer...
Sonra...sinekler
Sonra böcekler
öldüler her biri,
arka arkaya.
Kuşlar da öldü,
Onları yiyen kuşlar
İncir ağacı artık yalnızdı
Tek başına ve kimsesiz..
Hayvanların mutlu dünyası
Dönmüştü koca bir mezarlığa
Yalnızdı incir ağacı
tek ve kimsesiz
Ne kargalar,
Ne tilkiler
Ne karıncalar
Ne de böcekler
Yoktu hiçbiri artık
İnsan vardı
ve
bir de İncir ağacı
Sonra..
Sonra ne oldu dersiniz
İnsan baktı baktı..
Baktı ağaca sürekli
Aldı baltayı eline
Kesti incir ağacını
Öldürdü var olan tek canlıyı
------
Derler ki "insanoğlu
Yaptığıyla, ettiğiyle insandır."
İşte bu insanoğlu
Bazen hayvan bile değildir.
Ondan da aşağıdır.
----
Yine derler ki
"dünyayı mamur eden
geliştiren, büyüten insandır."
Ama bu insanoğlu
bazen de bir çuval inciri
berbat edendir.
----
Alalım bu kıssadan
ufak bir hisse kendimize
Soralım ve düşünelim
İnsan mıyız biz acaba?
Yoksa hayvandan aşağı mıyız
Ne yaptık ne ettik
Soralım kendimize
Var mı ettik
Yoksa Yok mu
Dünyayı, canlıyı varlığı
---
Ne kattık ne katıştırdık
Ne yaptık, ne eyledik
Ne bıraktık arkamızda
Ne götürdük yanımızda
Bakalım Yaratılana
Görelim Tüm Varlığı
Soralım kendimize
Neden Yaratıldı
Niçin Yaratıldı
Durup düşünelim
Sonra... Sonra...
Ne olalım?
Ne yapalım?
İnsan olalım
insanlık için
Mümin Olalım
Kendimiz için
Kul olalım
Yaradan için
NOT: Bu masal, anonim bir yazıdan ilham alınarak 29.12.2020 Salı Günü Bir seher vaktinde Ankara Pursaklarda yazılmıştır