Yusuf ili de, Kenan ili de ateşler içinde yanarken kardeşlerin kardeşe yaptığını kurt yapmıyor hakikaten…
Konuyla ilgili gördüğüm, Filistin’in “haşin ve kibar çocuğu” şair Mahmud Derviş’e ait daha önce tercüme ettiğim şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum.
Ben Yusufum Ey Babacığım!
Ben Yusufum ey babacığım!
Ey babacığım, kardeşlerim beni sevmiyorlar
Aralarında beni istemiyorlar ey babacığım!
Bana saldırıyorlar,
Bana taş ve laf atıyorlar
Beni övmek için ölmemi istiyorlar.
Onlar senin evinin kapısını kapattılar ve beni dışarıda bıraktılar
Ve beni sahadan kovdular
Ey babacığım onlar benim üzümlerimi zehirlediler
Ve onlar benim oyuncaklarımı parçaladılar ey babacığım!
Meltem esip saçımı oynattığı zaman beni kıskandılar ve
Bana ve sana karşı öfkeden küplere bindiler
Ben onlara ne yaptım ey babacığım!
Kelebekler omuzlarıma kondular, başaklar bana doğru eğildiler
Ve kuşlar avuçlarımın içinde uyudular
Ne yaptım ben ey babacığım!
Niçin ben?
Adımı sen koydun Yusuf diye
Onlar beni kuyuya attılar ve kurdu suçladılar
Kurt kardeşlerimden daha merhametli
Babacığım!
Ey babacığım, birine karşı suç mu işledim şunu dediğim zaman:
Gördüm on bir yıldızı, güneşi ve ayı
Gördüm onların bana secde ettiğini??
Şair : Mahmud Derviş (1941-2008)
Mahmud Derviş’in ölmeden 15 gün önce yazdığı son şiirini daha önce Türkçe’ye tercüme etmiştim. O şiiri burada yayınlamam mümkün değil çünkü şiir 10 sayfayı aşan bir uzunlukta. Arzu eden okuyucularımız bu şiirin tercümesine aşağıdaki linkten ulaşabilir.
http://tugrakeshhe.blogcu.com/sayfa/6 açılan sayfadaki “Zar Atan Adam” adlı dosyadır.