Sen beni hiç unutmadın canım annem
Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem
Bana ancak sıcak kucağını açtın annem
Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem
Beşiğimde mışıl mışıl uyuyorken ben
Kınalı ellerinle bana bir şeyler örerken
Hep beşiğime yaslanarak uyurdun sen
Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem
Göğsünden sanki cennet ırmağı akardı
Yemez, içmez bana gözü gibi bakardı
Sesimi duysa gece uykusundan kalkardı
Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem
Beni hep kucağında taşır, bana gülerdin
Canııım, ciğeriiim, yavruuum derdin
Sıcak toprağa yatırır, oyunumu seyrederdin
Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem
Tarlada, bağda, bahçede yağmur yaş demedin
Yakıcı sıcaklarda, kağnıdan, düvenden inmedin
O kadar işin arasında bebeğini unutuvermedin
Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem
Anneler günü demişler, koca yılda bir güne
Annemi benzetmişler dalından koparılan güle
Dünya değil, ayaklarının altında cennet bile
Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem
Sayende büyüyüp anneler, babalar olduk
Rahmetin, şefkatin, hilkatin farkına vardık
Tabii ki, ilk dersimizi annemizden aldık
Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem
Allah’ım güzel anneleri cennetinle doyur
Seni seven kulunun duasını kabul buyur
Annesi olanlar ömrünce hep rahat uyur
Sana can feda, cana can katan can annem
Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem