“Anne” denince hepimizin yüreğinde bir kıpırdanma olmuyor mu? Oluyor. Kıymetini bilmemiz gereken, bazen de geç kaldığımız, bizi Rabbimizden sonra en çok seven annelerimiz…
Cennet’in kucak açıp beklediği, bize daima doğru yolu göstermeye çalışan, hiç dermanı olmasa da sizi kırmadan, bedeniyle yüreğiyle hizmette asla gocunmayan insan…
“Anne” denince gençliğimizde sırlarımızı paylaştığımız, evlilikte akıl danıştığımız, ağlarken kucağında huzur bulduğumuz, Allah hepsine uzun ömür versin diye dua ettiğimiz yüzüne baktığımızda dahi rahatladığımız büyük insan, bizi kanıyla canıyla besleyip büyüten o merhamet abideleri gelmiyor mu aklınıza?
Yıllar önce anneme yazdığım şiir Azerbaycanlı şair dostum Saadet CABBARLI tarafından Azeri Türkçesine çevrildiğinde yeniden duygularım şaha kalktı desem beni anlarsınız biliyorum.
Gurbette yaşadığımızdan dolayı annemizi, babamızı her zaman görme, konuşma imkânım olmuyor. Varlıkları güç veriyor, sağlıkları için duam eksik olmuyor. Hastaymış dendiğinde yüreğim ağzıma geliyor, gitmek istesen gidemiyor, sarılmak istesen açtığın kolların boş kalıyor.
Annesini kaybeden dostlarım oldu, acılarını yüreğimde hissettiğim. Mekânları cennet olsun anne gibi annelerin… O yüzden, biz insanoğlu kaybetmeyiz bilmeyiz birçok güzelliğin kıymetini diyerek, anneniz yakınızda ise sık sık sarılın öpün demek istiyorum. Sevginizi dile getirin. Uzakta ise arayın, sorun ihmal etmeyin. Bunlar imkânsız diyorsanız bol dua edin onlara, o sesinizi duanızı duyacaktır eminim.
Sizlerle işte bu yüzden şiirimi paylaşmak istedim dostlar…
ANAM…
Əlimdəki rəsmini, seyr etdim uzun uzun,
Həsrətini içimdən silə bilmirəm anam.
Qürbət qürbət dolaşdım sandığımda hep hüzün,
Pusu qurdu yoluma gələ bilmirəm anam.
Baxışlarında ümid, gözlərində mərhəmət,
Ana sən deməzdin mi, yaxınlaşır qiyamət.
Əksik etmə duanı, Rəbbimə hep qiyam et
Af olar mı günahım bile bilmirəm anam.
Şu Dilim dilə gəlsə ana deyər başa tac
Diləyirəm Allahdan, olma kimsəyə möhtac.
Qiptə etdim quşlara haydi qollarını aç,
Qoxuna həsrət ikən, gülə bilmirəm anam.
Çox üzdüm, xəta etdim, bağışla içim sinsin,
Ürəyimdəki düyün artıq gözümdən ensin.
Uzat əlin öpüm, bütün acılar dinsin,
Fələyə güllə atıb, deşə bilmirəm anam.
Başım göyə ərməz mi hüzur saxlı dizində,
Nə hikmətlər saxlıymış məyər hər bir sözündə.
Talan olmuş bağımın dolaşarkən izində,
İndi ağlımı belə çələ bilmirəm anam.
Şükür unu ələdin astın artıq ələyin,
Cənnətinə şahiddir çiynindəki mələyin.
Varsa söylə nə olar, Mehlika’dan diləyin,
Qırx yaşımda qırx çilə ölə bilmirəm anam…
Fatma ÇETİN KABADAYI
Çeviren: Saadet CABBARLI
Annem:
Elimdeki resmini, seyrettim uzun uzun,
Hasretini içimden silemiyorum annem,
Gurbet gurbet dolaştım sandığımda hep hüzün,
Pusu kurdu yoluma gelemiyorum annem.
Bakışlarında umut, gözlerinde merhamet,
Anne sen demez miydin, yaklaşıyor kıyamet?
Eksik etme duanı Rabbime hep kıyam et,
Affolur mu günahım bilemiyorum annem.
Şu dilim dile gelse annedir der başa taç,
Dilerim Allah’tan ki olma kimseye muhtaç,
Gıpta ettim kuşlara haydi kollarını aç,
Kokuna hasret iken gülemiyorum annem.
Çok üzdüm, hata ettim, affet içime sinsin,
Yüreğimdeki düğüm artık gözümden insin,
Uzat elin öpeyim, tüm acılarım dinsin,
Feleğe kurşun sıkıp delemiyorum annem.
Başım göğe ermez mi huzur saklı dizinde,
Ne hikmetler saklıymış meğer her bir sözünde,
Talan olmuş bağımın dolaşırken izinde,
Şimdi aklımı bile çelemiyorum annem…
Şükür unu eledin astın artık eleğin,
Cennetine şahittir omzundaki meleğin,
Varsa söyle ne olur, Mehlika’dan dileğin,
Kırk yaşımda kırk çile ölemiyorum annem…