Bazı Sivil Toplum Kuruluşları yardım seferberliği içerisindeler. Her taraftan yardım yağıyor.
Ama maalesef Somali´de ki çocuklar ak babaların yemleri olmaya devam ediyor.
Durum bundan ibaretken ben, tabağımdaki pırasa yemeğine burun büktüğümde kendimden utanıyorum. Tabaklarda artık kalan nimetlerden utanıyorum.
Utanıyorum, “Akrabaya yoksula ve yolda kalmış yolcuya haklarını ver fakat saçıp savurma." âyetini işitipte vurdum duymazmazlıkdan gelince.
Ne garip bir tarafta açlık, diğer tarafta israf…
İsraf o kadar normalleştirilmiş ki artık bunun farkına bile varmıyoruz. İsraf ve tüketim çılgınlığının haddi hesabı kalmamış.
İsrafın açmış olduğu yaralar sadece failine değil, cemiyete de ciddi boyutda darbeler vurmakta.
Lüks bir yaşamdan uzak durmaya çalışsaydık, dünya bugün bu halde olmayacaktı. Bizden sadelik isteyen İslâm dininin buyruklarını yerine getirmiş olsaydık, belki de yoksulluk ve açlık çok azlara inecekti. Çünkü biz, „komşusu açken tok yatan bizden değildir“ ikazında bulunan bir dine mensubuz.
Bizler tüketirken aslında hiç farkında olmadan tükeniyoruz.
Adeta “tüketim kültürü”nün hakim olduğu bir dünyada tüketi(li)yoruz.
Lüks istekler, istekler…
Bencil duygularımızı kamçılayan istekler..
Hiç olmazsa şu mübarek günlerde kendimize çeki düzen verelim. Lüks isteklerden hiç olmazsa bu ayda uzak duralım.
Soframızda beş çeşit yemek değil de, iki tür yemeyiğimiz olsun. Çöp kutularımız nimet artıkları ile dolmasın.
Komşumuzdan haberimiz olsun.
Afrika ülkelerinde 50 derece sıcakta Ramazan ayında oruç tutup da iftar sofrasında yemeye kuru ekmek dahi bulamayan insanlara yardım elimiz uzansın.
Sözün özü;
Gelin hep birlikte israftan kaçınıp tasarruf edelim, açların halinden anlayanlardan olalım…
www.memleketim.eu