Artık kedilerle köpeklerle uğraşmıyorum… Değecek insanlara veriyorum sonsuzluğu, herkese yetmiyor kalbim artık... Sen ve adam gibi adamlar ilkeleriyle dimdik, iyi ki varsınız aydınlatıyorsunuz diz boyu karanlıkları...
Kanıbozuk sevdalar harcım değil artık... Asaletimi ozanlara borçluyum, tutkumu asil sevdalara...
Kapattığın gözlerin dünyamı karartmıyor bilesin, benim aydınlığım hiç bitmiyor artık... Korkutmuyor dipsiz koyularda sonsuz düşmek; bu zirvenin başlangıcıydı zaten...
Durgun ve berrak bir okyanusum artık, med-cezirler sarsamaz beni... Sonsuz bir okyanusum denizler göller mi korkutacak beni... Bir ırmak az akmış bana suyumu azaltmaz merak etme!
Sen mesleğinin ve meslektaşlarını katlederek yirmi yıl yerinde kalmayı bir matah sanan,
Haysiyetlerle oynayan,
Katillerin empatizanı, tetikçilerin kuklacılarının sempatizanı, tanrıcığı oynayan, torunların seni lanetle anacak…
Ve sen yıllar yılı katilleri, kuklacılarını ve elinden kan damlayan ideologlarını lanetleyen…
Lanetlediklerin ete kemiğe bürünüp karşına çıkınca çok mu sevimli geldi?
Yaptığı her türlü zalimliğe kılıf bulan, seni vicdansızlık çukuruna götürürken seni güdüleyecek yalanlar üretemeyeceğini mi sanıyordun?
Senin ve senin gibilerin mutlu ya da mutsuz olması her şey demekti bu topraklarda ama kendime yaşıyorum, arınıyorum parazitlerimden artık lütfen defolur musun? Lütfen dediysem soyluluğumdan yoksa bu bir emir arkan bakma ben bakmıyorum...
Ellerindeki kana rağmen mürekebbinden damlattığın ajitasyonlarını da heybene almayı unutma!
Git diyorum, pişman değilim tek bir anımdan geçmiş sayfalarımda izi kalan...
Yazık insanın kendine yaptığıdır yazık o insanlara.