Şehid 9 Kardeşimiz

Gazze'ye insani yardım götüren Mavi Marmara gemisinde

uğradıkları saldırı sonucunda

terörist İsrail askerleri tarafından katledilen

dokuz şehidimize ait çarpıcı, ibretlik ve göz yaşartıcı anılar,

tarihin kalbine emanet edilmiştir.

Tarih: 31 Mayıs 2010

Saat: 04.30

Yer: Mavi Marmara Gemisi

Mevki: Uluslararası sular - Akdeniz

Yük: İnsani yardım

Olay: İsrail askerleri Gazze'ye insani yardım götüren “Özgürlük Filosu”ndaki gemilere terörist saldırı düzenledi. Mavi Marmara gemisinde bulunan kişilerden dokuz tanesi yakın mesafeden ateşle şehit edildi, birçok kişi yaralandı. İsrail Hükümeti yaptığı terörist saldırıyı kabullenirken, gemide bulunanların üç gün boyunca bütün dünya ile bağlantısını kesti. Gemide bulunan kişiler İsrail hapishanelerinde üç gün boyunca sorgulandı ve işkencelere maruz bırakıldı. İsrail zindanlarında tutulanlar arasında bir buçuk yaşında bir bebek de bulunuyordu. 

   Cengiz Songür  

     “Denizden balık değil, özgürlük çıkacak babam”

     Songür yola çıktığında kızları; babaları ve Gazzeli çocuklar için bir şiir kaleme almışlardı. Şiirde “Gözlerimin nemine bakma babam, sadece çocukluktan ağlıyorum” diyorlardı.

     İnsanlık uğruna canını feda eden Cengiz Songür, 1963 Haziranında Konya'nın Beyşehir ilçesinin Hüseyinler köyünde doğdu. Özgürlük Filosu'na İzmir'den katıldı. Songür, filoya teknik ve mekanik tamir konularında yardımcı olabileceğini belirtti. Filoya neden katılmak istediği sorusunu ise “Çağa karşı şahitliğimden dolayı…” demişti. İmani sorumluluk, yani hakkı, adaleti hâkim kılma sorumluluğu… Gazze'de yaşanan insan hakları ihlallerini gören gözler olarak buna dur diyecek bir birey olarak yola çıkmıştı Songür.

     Babası büyük şehre göç etmek istediğinde o okula başlama yaşına henüz gelmişti. Tercihleri de pek çok hemşerileri gibi İzmir'di. Kadifekale İlköğretim Okulu'nda okudu, eğitimi kısa sürdü. İlkokulu bitirdikten sonra babasının tuhafiye dükkânında ona yardım etmeye başladı. Babası “Cengiz'i okutamadım, ona yanarım” diye hayıflanırdı hep.

     Cengiz Songür, çevresinde titiz ve düzenli bir insan olarak bilinirdi. Aldığı görevi ve sorumluluğu mutlaka yerine getirmeye çalışırdı. Merhametli ve yardımseverdi. Bir arkadaşında sıkıntı gördüğünde gidermeye çalışırdı.

En son yardım konvoyuna gitmek için yola çıkarken tüm borçlarını ödemiş ve eve uzun süre yetecek malzeme almıştı. Vuslatın yaklaştığını hissetmişçesine tüm arkadaşlarından helallik istemişti.

     Songür yola çıktığında kızları, babaları ve Gazzeli çocuklar için bir şiir kaleme almışlardı. Şiirde “Gözlerimin nemine bakma babam, sadece çocukluktan ağlıyorum…” diyorlardı.

“… Bir yıldızın ışıltısı sanmıştım önce gözlerindeki pırıltıyı. Yüzündeki tebessüm, ayrılığın buruk acısıdır demiştim. Oysaki kurşunlar yağıyormuş üzerine ve tebessümün, şehadete kavuşabilmenin hevesiymiş. Şimdi neredesin ve ne haldesin bilmiyorum. Gözlerimin nemine bakma babam, sadece çocukluktan ağlıyorum. Yoksa dimdik duruyorum seni izlerken, kızıma gösteriyorum ara ara yüzünü, o hâlâ seni balık tutmaya gitti zannediyor. Arada, elindeki gerçek silahları olta zannettiği İsrail askerlerini soruyor. 'Onlar arkadaşlarının katilleri' diyemiyorum babam, çünkü senden hep merhameti öğrendim. Acımayı, hissetmeyi ve sevmeyi. Sadece, “Onlar, dedenin balık tutmasını istemeyenler kızım” diyebildim. Oysaki denizden balık değil, özgürlük çıkacak babam. Filistinli çocukların ellerinden özgürlük tutacak. Senin en güzel ikramın özgürlük olacak. Artık eminim babam, sen özgürsün, biz özgürüz, Gazze özgür babam” diyorlardı mektubunda.

     Songür şehit edilen diğer sekiz arkadaşı gibi sadece ve sadece acı çeken kardeşlerinin acısını paylaşmak istedi ve bu uğurda öldü. Kızlarının dediği gibi o artık özgür, yakında Gazze de özgür olacak.

   Furkan Doğan    

  “Şehadet mi annem mi?”

     19 yaşında şehit edilen Furkan, ailesine ulaşan günlüğün son sayfasına 31 Mayıs gecesi İsrail operasyonundan birkaç saat önce şunları yazdı: “Şehadet şerbetine son saatler inşallah… Var mıdır acaba daha güzel bir şey? Varsa o da sadece annemdir… Ama ondan ben de emin değilim. İkisinin kıyası çok zor… Şehadet mi annem mi?” 

     Şehit Furkan Doğan, 20 Ekim 1991 tarihinde Ahmet Bey'in ve Hikmet Hanım'ın üçüncü çocuğu olarak New York'ta doğdu. O tarihte Ahmet Bey akademik çalışmalar için Amerika'da bulunuyordu. Erciyes Üniversitesi'nde öğretim üyesi olan Furkan'ın babası Ahmet Doğan, Furkan'ı anlatırken, “O annesini hiç üzmedi” diyor.

     Kayseri'nin Alparslan Mahallesi Bahar Caddesi'nde oturan ailenin üç çocuğunun en küçüğüydü Furkan. İlköğretimden sonra Sami Yangın Anadolu Lisesi'ni kazanan Furkan, 9. sınıftan sonra Özel Hisarcıklıoğlu Fen Lisesi'ne geçiş yaptı. Şehit olmasaydı bu yıl okulundan mezun olacaktı.

     Furkan 11 Mayıs 2010 tarihinde YÖS diye bilinen Yabancı Öğrenci Sınavı'na girdi. Sınavı çok iyi geçti. 80 sorudan 75'in üzerinde bir net bıraktı. Tıp fakültesine girmeyi ve göz doktoru olmayı hayal ediyordu. İHH'nın “Rotamız Filistin Yükümüz İnsani Yardım” projesini duyunca yardımseverliği ile ön plana çıkan Furkan, bu sefere katılıp Gazze'ye gitmek, oradaki mazlumlara, yetimlere, insani yardım götürmek istedi. İHH'dan kimseyi tanımıyordu. Kayseri İHH'ya gitti, yetkilileri buldu, kendisinin de bu yardım filosuna katılmak istediğini söyledi. İHH yetkilileri 19 yaşında olan Furkan'ın gitmesine pek sıcak bakmadılar. Zaten Kayseri'ye 5 kişilik kontenjan verilmişti. Olumsuz yanıt alan Furkan kararlıydı ve başvurusunu internet üzerinden İstanbul İHH'ya yaptı. Israr etti, yetkilileri ikna etmeye çalıştı, daha sonra Kayseri'nin kontenjanı dokuza çıkarılınca Furkan da ekibe dâhil edildi.

     Hemen hazırlıklara başladı. Çok heyecanlıydı. Yolculuk sırasında, gemide, Gazze'de nelere ihtiyacı olabileceğini araştırdı ve hazırlıklarını tamamladı. Herkesle vedalaştı, helalleşti. Akrabalarını ziyaret etti. Okuluna gitti arkadaşları ve öğretmenleriyle helalleşip vedalaştı. Hatta bir öğretmeni yolda bir olumsuzluk çıkar şehit olursan fotoğrafını şuraya “Şehidimiz, diye asarız” deyince her zamanki haliyle tebessüm etti.

     Yol boyunca, Antalya'da bulundukları günlerde ve Mavi Marmara gemisinde ekiple kaynaştı, herkesin ilgi odağı oldu. Gemideki manevi atmosfer onu çok etkiledi. Hatta denizde Şeyh Salah'ın kıldırdığı cuma namazında Furkan beşinci safın sağ tarafında yine ışıl ışıl yüzüyle görüntülere takılıyordu.

     Bir operasyon olduğu takdirde Furkan'ın aktif bir mücadeleye girmesi istenmedi. Ona kamera çekimi görevi verildi. Bu görevi yerine getirmek için teras katına çıkan Furkan, orada şehit edildi. O an teras katında büyük bir kargaşa vardı. 45 cm. yakınından yüzüne sıkılan kurşunlarla şehit edildi. Şehadeti duyulunca Kayseri'de olduğu gibi bütün Türkiye'de halk ayağa kalktı. Onu binlerce genç kadın ve erkek hava alanında tekbirlerle ve gözyaşlarıyla karşıladı. 4 Haziran Cuma günü tarihi Hunat Camii hiç yaşamadığı bir topluluğu gördü. On binlerce insan Furkan'ı tekbirlerle, dualarla uğurladı. İsrail'e lanet yağdı. Göz doktoru olmak isteyen Furkan, şehadetiyle ümmetin gözlerini açtı.

     Talas'ın Reşadiye kasabasında mezarı başında Abdulhamit Hoca bir dua yaptı: “İnşallah Peygamber Efendimiz Şehit Furkan'ı karşılayacak, bir yetimin saçını okşar gibi onu dizlerine yatırıp okşayacak, sevecektir” dedi.

     “Duası kabul oldu”

     Şehit Ali Haydar'ın bütün arkadaşları tarafından bilinen duası: “Allah'ım! Beni ilmiyle amel eden bir âlim, İslam'a hizmet eden bir davetçi ve en sonunda senin yolunda şehit olan Müslümanlardan eyle.”

     Mavi Marmara gemisinde İsrail askerleri tarafından şehit edilen Ali Haydar Bengi, 11 Eylül 1971 tarihinde Diyarbakır'da doğdu. Diyarbakır İmam Hatip Lisesi'nden 1991'de mezun oldu. 1992 yılında Mısır'da bulunan Ezher Üniversitesi - İslam ve Arap Dili Araştırmaları Fakültesi'ni 1997 yılında başarıyla bitirdi. Ali Haydar Bengi'nin, Mehanur, Semanur, Senanur ve Muhammed Mustafa isminde dört çocuğu bulunuyor.

     Bengi, Gazze'ye insani yardım götüren Özgürlük Filosu'nda tercümanlık ve iletişim konularında yardımcı olabileceğini belirterek filoda yerini aldı. Bengi, İsrail askerlerinin kurşunlarına hedef olarak hayatını en başta kaybeden kişilerin başında geliyor.

     Ali Haydar Bengi, başkanı olduğu Aydınlık Yarınlar İçin Hak ve Özgürlükler, Eğitim, Kültür ve Yardımlaşma Derneği (AYDER'in) çatısı altında çalışmalarda bulundu.

     Güzel ahlakı ve yaşantısıyla herkes tarafından sevilen Diyarbakır'ın kanaat önderlerinden Şehit Ali Haydar Bengi, son yıllardaki ilmi araştırmalarında ve verdiği derslerde, Kur'an ve sünnetin doğru anlaşılması, Müslümanların arasında birliğin sağlanması ve Kudüs'ün özgürleştirilmesi için çalışılması gerektiği hususlarına çokça vurgu yapardı. Kendisi son dönemlerinde sık sık şu duada bulunuyordu: “Allah'ım! Biliyorsun ki bu kalpler, senin sevgin üzere birleşti, sana itaat üzere bir araya geldi, senin davetin uğruna birlik oldu, senin dinine yardım etmek üzere anlaştı. Allah'ım o kalpleri, sönmeyen nurunla doldur, marifetinle dirilt, yolunda şehit olmakla şereflendir. Şüphesiz sen çok güzel bir dost, çok güzel bir yardımcısın” diyordu.

     Ortaokulda, medresede ve Ezher'de şehitle birlikte olan dava arkadaşı Ömer Aytaş dostunu şöyle anlatıyor: “Şehit Ali Haydar, lise yıllarında İslam için çalışmanın önemi ve gerekliliği üzerinde durur ve öğrencilerin İslam'ı doğru bir şekilde anlamaları için daha 17 yaşındayken İslami sohbetler düzenlerdi. Yaz tatillerinde ise bazı öğrencileri ile birlikte Arapça ve İslami eğitim almak için şark medreselerine giderdi. Medresedeki yaşantısı köy halkı tarafından takdirle karşılanırdı. Öyle ki bazı köylüler medresedeki öğrencilere asrın sahabeleri derlerdi. Geceleri az uyur, çok az yemek yer, gece namazına kalkabilmek için dar ve rahat olmayan yerlerde uyumayı tercih ederdi. İlmi ve ilim ehlini severdi. Bu sebeple okul bittikten sonra Ezher Üniversitesi'ne kaydını yaptırmıştı. Ezher mezunu olmanın ona yüklediği sorumluluğu hissetmiş ve ona layık olabilmek için çaba göstermiştir. Ezher'den mezun olduktan sonra diplomasının denkliği kabul edilmemiş ve işsiz kalmıştır. Ancak Allah'ın lütfuyla bir meslek edinmiş ve Diyarbakır'da tanınan bir cep telefonu tamircisi olmuş ve bununla maişetini sağlamıştır. Maişeti için uğraştığı işi kendisine iyi gelir getirdiği halde Ezher'den sonra hedeflediği ilmi çalışmaları denklik sorunu yüzünden yapamadığı için her zaman üzülmüştür.

     Şehit Ali Haydar'ın bütün arkadaşları tarafından bilinen duası, “Allah'ım! Beni ilmiyle amel eden bir âlim, İslam'a hizmet eden bir davetçi ve en sonunda senin yolunda şehit olan Müslümanlardan eyle.”

  Çetin Topçuoğlu 

     “Taekwan-do'da dünya şampiyonu olduk, şimdi sıra ahiret şampiyonluğunda”

     Çetin Topçuoğlu, 1956 yılında Adana'da doğdu. 1979 yılında memur olarak ÇUKOBİRLİK'te işe başladı. İşçi olarak 1998 yılında emekli oldu. İki yıl Adana Demir Spor'da amatör olarak futbol oynadı.1973 yılında taekwando'ya başladı, birçok ödül aldı. 1992 ve 1998 yıllarında yılın hakemi seçildi. Birçok defa taekwando'da dünya şampiyonu oldu. İHH İnsani Yardım Vakfı'nda ve Adana İnsani Yardım Derneği'nde gönüllü olarak çalıştı. İnsani yardım çalışmalarında aktif bir şekilde ön saflarda yer aldı, sürekli mağdurun ve mazlumların yanında oldu.

     Filistin yardım filosuna katılım formunda bu kampanyaya ne kadar maddi destek verebilirsiniz sorusunu, “Gücümüzün yettiği yere kadar” diye cevaplamıştı. Yine yardımcı olabileceği alanları, eğitmen, ilkyardım, spor, organizasyon olarak sıralamıştı. Filoya neden katılmak istediğini ise “topal karınca misali safımızın belli olması için” diye tamamlamıştı Çetin Topçuoğlu. Ve safı belli oldu. Yıllardır İsrail terör devletinin işgali altında inleyen Filistin halkının hemen yanı başında uzandı gövdesi bu masum yolculukta.

     Daha önce de "Filistin'e Yol Açık" konvoyunda yer almıştı Topçuoğlu. Buradan dönüşte bir toplantıda çekilen görüntülerde "Ben ilk gidenler arasında olmadığım için çok üzülüyorum. Ama önümüze bir kısmet geldi. Allah bize yardım etti. Çok istiyorduk Cihangir abimle Gazze'ye gitmeyi. Allah nasip eyledi. Eşimizle birlikte tekrar Gazze'ye gitmek istiyoruz. Biz bu yola baş koyduk. Arkasında ölüm de olsa hazırız arkadaşlar" diyerek yola çıktı.

     Çetin Topçuoğlu, “Rotamız Filistin Yükümüz İnsani Yardım” filosuna eşi Çiğdem Hanım ile giderken ve dostları ile vedalaşırken son sözü şu oldu: Taekwando'da dünya şampiyonu olduk, şimdi sıra ahiret şampiyonluğunda inşAllah.

Ve istediği oldu. Allah ona cennette en yüksek mertebeyi nasip etsin.

     Bu arada, Topçuoğlu`nun Gazze`ye yardım götüren gemilere binmeden önce özel bir radyoya yazdığı belirtilen mektubu da basın mensuplarına dostları tarafından dağıtıldı.

     Toğçuoğlu`nun “şehitlik” ve “şahitlik” kavramlarını anlattığı mektubu şöyle:

     “İnsanlar hayatlarında bir kez doğar ve ölür. İnsanlara ilahi şahadet şansı doğumundan ölümüne kadar verilir. Bizler yaşarken ilahi şahadet şansını yakaladık. Sizlerin maddi manevi katkılarıyla bu kutlu yolculuğa, Gazze konvoyuna, Filistin`e Yol Açık kervanına katıldık. Bu kutlu yolculuk Filistin`e Yol Açık konvoyunda kendi adıma farklı değerlerle tanıştım. Hayatım çok değişti. Geçmişte sadece kendime ve aileme dua ederdim, şimdi ise dualarım ümmet için.”

“Şahidliğimiz Allah katında kabul olsun. Şahadet bilgisini bize öğretenlerden, fedakâr ve cefakâr kadın kardeşlerimizden ve hocalarımızdan Allah razı olsun. Selametle kalın. Hakkınızı helal edin. Bana dua edin. Şehit olmam için, şahit olmam için” diyordu.

  Necdet Yıldırım 

     “İlaç götürdü ama şehit edildi”

     Başakşehir'de iki buçuk yıl oturduğu evdeki komşuları, şehidimizin her zaman güler yüzlü, sakin, sabırlı ve çok merhametli biri olduğunu belirtiyorlar. Necdet Yıldırım, iş arkadaşları tarafından çok sevilen bir kişiliğe sahipti. Sessiz çıktığı bu yolculukta sessizce canını teslim etti Necdet Yıldırım.

     Uluslararası sularda terörist saldırının kurbanlarından biri olan Necdet Yıldırım, 15.08.1978 yılında İstanbul'da doğdu. Aslen Malatyalıydı. İlk ve orta öğrenimini İstanbul'da tamamladı. 2005 yılında İHH İnsani Yardım Vakfı'nda eczane bölümünde çalışmaya başladı ve böylelikle Necdet Yıldırım'ın yardım günleri başladı. 2007 yılında Refika Hanım ile evlendi. Bu evlilikten Melek (2) isimli bir kız çocuğu oldu. İşi gereği Çorlu'ya taşındı. Şehit Necdet Yıldırım, Gazze ambargosunu kırmaya yönelik yardım konvoyuna gönüllü olarak katıldı. 31 Mayıs 2010 Pazartesi günü sabah namazı vaktinde insani yardım götüren Mavi Marmara gemisine terörist İsrail tarafından düzenlenen saldırıda arkadaşlarına yardım için üst güverteye koştu, kahramanca mücadele etti ve hain siyonistler tarafından şehit edildi.

     Başakşehir'de iki buçuk yıl oturduğu evdeki komşuları, şehidimizin her zaman güler yüzlü, sakin, sabırlı ve çok merhametli biri olduğunu belirtiyorlar. Ailesi tarafından daima merhametli, güler yüzlü bir sabır abidesi olarak tanımlanan şehit Necdet Yıldırım, iş arkadaşları tarafından çok sevilen bir kişiliğe sahipti. Sessiz çıktığı bu yolculukta sessizce canını teslim etti Necdet Yıldırım.

     Türkiye'ye getirilene kadar kimse haber alamadı. İsrail askerleri onu nerede vurdu, bedenini nerelere taşıdı da arkadaşları bulamadı bilinmiyor. Canlılar arasındaki irtibatı bile kesmişti askerler, seslensek “Necdet!” diye ses verir miydi bilinmez. Herkes harıl harıl Necdet'i arıyordu. Bir ümit belki yaralılar arasındadır diye beklerken Türkiye'ye dönüldüğünde Necdet Yıldırım bulundu. Bizler onu sağ salim ararken, o hak ve adalet için çıktığı bu yolda kutluların safına çoktan yerleşmişti bile.

  Cengiz Akyüz 

     “Artık benim için de bir şehadet türküsü yazarsınız”

     Gemiye binmeden önce eşine hitaben, “çocuklara iyi bak, okumaya önem versinler ve namazlarını mutlaka kılsınlar” diye ailesine vasiyet etmişti.

     15.05.1969'da doğan Cengiz Akyüz, Mardin Midyatlıdır. Üç çocuk babası olan Cengiz Akyüz'ün iki kızı ve bir oğlu bulunmaktadır. Alçı-dekorasyon alanında çalışan Cengiz Akyüz, küçüklükten beri yaptığı bu işte çok başarılıydı. İskenderun'un birçok yerinde onun eserine rastlanır. Çok hareketli ve insan canlısı, çok yardımsever ve mizahı seven bir insandı.

     Filo katılım formunda yardım edebileceği alanları “inşaat” olarak belirtmişti. Gazzeli evsizlere başlarını koyacakları bir çatı için yardım edecekti. Bu konvoya neden katıldınız sorusunu ise “Allah için” diyerek özetlemişti.

     Ömer Karaoğlu'nun ezgilerini çok sever ve tüm düğünlerde tefiyle onun ezgilerini dinlerdi. İskenderun'daki birçok sivil toplum kuruluşunda hizmetleri olmuştur. AGD, Hizmet Vakfı ve İskenderun İnsani Yardım Derneği'nde görev aldı. Sportif bir yapısı vardı. Yüzmeyi çok sever, satranç oynardı. Çocuklara karşı ayrıca bir sevgisi vardı. Ses sanatçısı Erdoğan Akın'a vokallik de yapmıştı.

     Herkesin yardımına koşan çok hareketli, aktif birisi olan Cengiz Akyüz, tam bir muhabbet insanıydı. Bulunduğu ortamlarda çok latif şakalar yapar, insanlara mutluluk dağıtırdı. Yakın arkadaşlarının dediğine göre, her sabah evden çıkacakları zaman heyben doluysa (yani sevgi, neşe, umut, selam yüklüysen) “haydi bismillah çıkalım ve insanlara dağıtalım” dermiş. Her daim güler yüzlü olan Cengiz'e gülmek çok yakışırdı. Herkesin düğününe, cenazesine katılır ve güzel sesiyle ilahiler, ezgiler söyler, bendir (def ) çalardı. Hep şehadet türküleri söyleyen Cengiz, vedalaşırken arkadaşlarına “artık benim için de bir şehadet türküsü yazarsınız” demiş.