Onlar öğrencisiz öğretmenler... Kimi hamallık, kimi çaycılık yapan 'atanamayanlar'ın hayatı, kitaplaşıyor. Gerçek yaşam öyküleri hayli dramatik
Atanamayan öğretmenlerin mücadelesi sürüyor. Türkiye'de eğitim fakültelerinden yılda 50 bine yakın mezun çıkarken milli eğitim her yıl ortalama 20 bin yeni öğretmen atıyor. Sendikalara göre 300 bin, MEB'e göre 100 bin öğretmen açığı var.
Sendika verilerine göre atama beklerken yaşamına son veren öğretmenlerin sayısı 18'i buldu. İnşaat işçiliği, hamallık yapan öğretmenlerin sayısı artıyor. Son olarak Çorlu'da ücretli öğretmenlik yapan din kültürü öğretmeni Ahmet Fazlı, yazları ücret alamadığı için çalıştığı okulda hamallık yaparken kalbine yenildi.
Kanser hastası öğretmen Şafak Bay'ın öncülüğünde kurulan 'Ataması Yapılmayan Öğretmenler Platformu' ise 327 bin kişinin sesini duyuruyor. Yaşam öyküleri platformun sitesinden yayınlanıyor. Eğitim-Sen uzmanları Deniz Yıldırım, İlker Akçasoy ile Ankara Tabip Odası uzmanı Kansu Yıldırım ise atanamayanların öyküsünü kitaplaştırıyor.
İşte kitapta yer alacak o yaşamlar:
ÖĞRENCİLERİN YIKAN SORUSU
Ataması yapılmayan bir sosyal bilgiler öğretmeni (Diyarbakır): 5 yıldır KPSS'ye hazırlanıyorum. Üniversiteyi bitirdikten sonraki hayal kırıklığım, atamamın yapılamamasının da ötesinde oldu. Çevredeki bakışlar bunaltıyor. 'Yine mi giremedin?' bakışları bunlar. Ücretli öğretmen olarak çalışırken müdür 'Yerine atama yapıldı, işine son verildi' dedi. Öğrencilerim 'Öğretmenim, siz öğretmen değil miydiniz?' diye sordu bana.
AKLIMDA BÖYLE BİR HAYAT YOKTU
ASlI (Ankara): 3 yıldır ataması yapılmayan bir İngilizce öğretmeniyim. KPSS bizi ölçen bir sınav değil. Orada bir tane bile İngilizce soru sorulmuyor. Branşımla hiç ilgisi yok. Annem temizlik şirketinde taşeron işçi, asgari ücretle çalışıyor. 4 kardeşiz, en büyükleri benim. Şu anda sekreterlik yapıyorum. Üniversiteye girerken aklımda böyle bir hayat yoktu.
KPSS YUVAMI YIKTI
MEFTUN (Çorum): 2000'den beri KPSS'ye giriyorum. KPSS yüzünden eşimden ayrılmak zorunda kaldım. Atamam olmayınca kredi çekip internet kafe açmıştım. 2002 krizi her şeyimi aldı. Evliliğim sadece 7 ay sürdü. 1 puan farkla atamam yapılmadı. İnşaatlarında tesisatçılık öğrendim. 35 yaşıma geldim. Hiçbir şeyim yok. Evlenememişim, baba olamamışım özgüvenim bitti.
YEŞİL KART ALIRKEN ÇOK UTANDIM
AYDIN (Iğdır): 11 aylık çocuğum var, gelirim yok. Çocuğum için yeşil karta başvurdum. Muhtar yüzüme baktı ve utancımdan yerin dibine girdim. 2003'ten bu yana her yıl KPSS'ye girdim F tipi hayat yaşıyorum. Mutfakla odam arasında mekik dokuyorum. 2009'a kadar evlenmemek için direndim. Yanıma org ve bağlama alarak düğünlere çıktım. Ücretli öğretmenlik yaparken yerime kadrolu geldi.
Eşime söyleyemedim. Evden takım elbisemi giyer çıkardım, çarşıda müsait bir yerde oturur KPSS'ye çalışırdım. Akşam da okuldan dönüyor gibi eve dönerdim.
İNŞATTA İŞÇİ OLARAK ÇALIŞIYORUM
SELHAN (Van): Bitlisliyim, Van'da yaşıyorum. İnşaat işçiliği yapıyorum. Bu adaletsizliği kabullenemiyorum. Benim tek isteğim var, bu ülkenin bir yere gelmesi, ilerlemesi. Dünya kadar borcum var. Bir ışık yakmak için Ankara'ya geldim. Atatürk öğretmenleri Kurtuluş Savaşı'na göndermedi, eğitim aksamasın diye. Şimdi geldiğimiz yere bakın. Cahil bir toplum işlerine geliyor. Ben üretken, sorgulayıcı beyinler yetiştireceğim, onun için atanmak istiyorum.
HAYALİ BİLE ARTIK UZAK
DENİZ (Mersin): Ataması yapılmayan, kanser hastası Şafak Bay'ın abisiyim. 8 yıldır atama bekliyorum. Çorap satarak, garsonluk yaparak geçimimi sağladım. Gece bekçiliği, boyacılık yaptım. Önceden öğretmenlikle ilgili hayal kurabiliyordum, artık hayali bile uzak Gidiyorsun dershaneye, 200 TL teklif ediliyor. Bu kadar mı değersiziz? Güvencemiz yok, paramız yok... Kardeşim Şafak'ın mücadelesini bütün Türkiye gördü.
YAZIN AMELE KIŞIN ÖĞRETMEN
ALİ (Ankara): KPSS'ye 5'inci girişim. Annem ev hanımı. Babam inşaat ustası. 7 kardeşiz. kardeşlerimin 2'si halen üniversitede okuyor. Yazları inşaatta çalışıyorum. Kışın da ücretli öğretmenlik yapıyorum. Sürekli KPPS'de ne yaptın sorularına cevap vermek istemiyorum. Yeğenlerim üniversiteye girdi, mezun oldu, birlikte sınava giriyoruz.
SEN NİYE ATANAMIYORSUN DİYORLAR
ZUHAL (Mersin): Garsonluk yaptım, dershanede çalıştım. Ben doğulu bir ailenin kızıyım, ister istemez bir baskı yaşıyorsun. Kendini kanıtlayabilmen için ekonomik özgürlüğünün olması gerekiyor. Öğretmen olman veya dört yıllık bir üniversite mezunu olman hiçbir şeyi değiştirmiyor. Paranı kazandığın anda ailendeki bireylerin sana verdiği değer değişiyor. 'Öğretmensin niye yapmıyorsun bu işi?', 'Her defasında 20 bin öğretmen atanıyor, sen niye atanamıyorsun?' İnsanlar zekanı bile sorgulamaya başlıyor. İntihar eden arkadaşlardan bir tanesi bir çay ocağında çalışıyor ve sanırım patronu bardağı kırdığı için fırça atıyor ve o kişi gidip kendini asıyor.