Samsun'un Kavak ilçesinde yaşayan görme engelli ve biri yatalak 3 kız kardeş, hayatta 66 yaşındaki annelerinin gözünden bakıyor.
Kuzalan Mahallesi'nde yaşayan doğuştan görme engelli Seher (40), Kevser (43) ve Kibar Sel'in (41) tüm ihtiyaçlarını tek başına karşılayan 4 çocuk annesi Feride Sel, eşinden kalan maaşı ve hasta bakım ücreti alarak yaşam mücadelesi veriyor.
Anne Sel, AA muhabirine yaptığı açıklamada, 3 kızının doğuştan görme engelli olduğunu anlatarak, görme engelli kızlarından Kibar Sel'in beyin küçülmesi teşhisiyle yatağa bağımlı yaşadığını söyledi.
Kızlarının tek başına yaşamlarını sürdüremediğini dile getiren Sel, "Eşimi 4 yıl önce kaybettim. Çok eziyet çekiyorum. Her gün hastanelere gidiyoruz. Benim de dizlerimde ağrılar var. Onların gözü, kulağı oldum" dedi.
Sel, eşinden kalan maaş ve hasta bakım parasıyla yaşam savaşı verdiklerine dikkati çekerek, doktorların kızlarının tedavilerinin olmadığını söylediğini aktardı.
"En çok hasta yatağına ihtiyacım var"
Her türlü yardıma ihtiyacının olduğunu belirten Sel, "Yiyecek, içecek, her şeye ihtiyacımız var. Her gün taksiyle gidip geliyoruz. Yatalak kızımı 40 yıldır bezleyerek bakıyorum. Bez parası çok. Çuvalla bez alıyoruz, yetiştiremiyorum. Hayalim, çocuklarım... Sonra ben. Ayaklarım ağrıyor, yürüyemiyorum. Bazen düşüyorum. Geçen gün düştüm elim şişti. Tutunacak dalım, kimsem yok. Bulursak yiyoruz, bulamazsak böyleyiz. Yatalak kızımın rahat etmesi için hasta yatağına ihtiyacım var. Koltukta yatıyor. En çok hasta yatağına ihtiyacım var" diye konuştu.
"O bizim gözümüz oldu biz de onun ayakları"
Kardeşlerden Seher Sel de sürekli hastaneye gitmelerine rağmen tedavilerinin mümkün olmadığını söyledi.
Maddi sıkıntı çektikleri için yurt dışında tedavi imkanı bulmadıklarını anlatan Sel, "Günlük hayatımızı düşe kalka geçiriyoruz. Annem bizim gözümüz oldu, biz de onun ayakları olduk. Birbirimizin elinden tutuyoruz ama bundan sonra gidemiyoruz, annemiz de olduğu yere düşüyor, yürüyemiyor. Bir gözüm görse bile yeter" şeklinde konuştu.
Kardeşlerden Kevser Sel ise evlerinde günlük işlerini yapabildiklerini ancak mahalle dışına çıktıkları zaman anneleri olmadan hareket edemediklerini belirterek, sürekli annelerine bağlı kalarak yaşamlarını sürdürdüklerini anlattı.