Londra Olimpiyatları'nda 200 metre sırtüstü yarışında 35 sporcu arasında 33’üncü olarak elenen Büyükuncu, Tempo Dergisi'ne önemli açıklamalarda bulundu.
* 36 yaşındasınız. Yarışta bu ne kadar önemli?
- Yaş kriter değil. Türkiye’de 27-28 yaşına gelince “Hâlâ spor yapıyor” algısı oluşuyor. Ama dünyaya bakınca, sporda yaşın ne kadar önemsizleştiğini görüyorsunuz. 40-45 yaşlarında, dünya çapında sporcular görebilirsiniz.
* “Beş olimpiyata gitti, madalyasız döndü” eleştirileri sizi kızdırıyor mu?
- Beni vuracakları tek nokta bu zaten. “Olimpiyatlara gitmiş de ne yapmış?” diyorlar. Bunu söylemek çok kolay. Altı kez olimpiyatlara katılmanın ne kadar antrenman, disiplin, gözyaşı ve ter gerektirdiğini bilemezsin. 500’den fazla rekor kırdım, küçümsemek isteyen “Niye 600 rekor kırmadın?” diyebilir.
* Sanırım bu kariyerinizin son yarışı olacak...
- Yüzde 99 ihtimalle.
* Geri kalan yüzde 1 neleri kapsıyor?
- “Olimpiyatlara yedinci kez gider misin?” diye soruyorlar. Giderim, ama şartlar değişirse. Bir şirket ya da işadamı çıkar, destek verir yaparım. Ya da çok yukarılardan biri, “Ülken için yap” der, desteği verir, hiç düşünmem.
* Yani esas sorun maddi...
- Kariyerimi noktalamam; yaşım ve performansımla alakalı değil. Çocuk istiyoruz ve hayatımı artık buna göre planlamam gerekiyor.
* Yüzme Federasyonu ile sorunlarınız sürüyor mu? Hâlâ maaş alamıyor musunuz?
- Hiç almıyorum. Sıfır. 27 yılda sadece sekiz ay maaş alabildim.
* Federasyona maaş yüzünden dava açtınız. Zor bir karar mıydı?
- Hayır, değildi. Kariyerim boyunca tek başımaydım. Şu da bilinmeli; federasyonun bana dönük suçlamaları (TV yarışmasına katıldığı için yarışları aksattığı vb.) vardı, her konuda aklandım.
MİLLİ YÜZÜCÜLER BENİMLE KONUŞMUYOR
* Olimpiyatlara sizin dışınızda beş milli yüzücü daha katılıyor. Onlarla iletişiminiz nasıl?
- İletişimim yok.
* Biraz tuhaf değil mi?
- Kitap yazıp tüm cevapları vereceğim. Şimdilik şunu söyleyeyim: Son birkaç senedir, ne kulübümden (Galatasaray) ne de milli takımdan yüzücüler benimle konuşur.
* Sizce neden böyle?
- O çocukların daha iyi şartlarda çalışması için tabuları yıkmaya çalıştım. Sayemde maaş alıyorlar, ben almıyorum. Çok ironik. Hepsi beni tanıyor, ama artık hakkımda ne söyleniyorsa, konuşmuyorlar.
* Türkiye’de durum böyle, peki yurtdışında ilgi nasıl?
- Michael Phelps, Ryan Lochte, Jason Lezak, Natalie Coughlin gibi yüzücülerle aynı havuza gidip geliyoruz. Olimpiyatı altıncı kez denediğimi biliyor, ne şartlarda yaptığımı görüyor ve inanılmaz destekliyorlardı. Aradılar, mail attılar, “Yaptığın inanılmaz bir şey” diye tebrik ettiler. Dünya sporcularının, Türkiye’deki atletizm camiasının gösterdiği saygı hepsine değer.
* Sponsorunuz yok, değil mi?
- 20 senedir sponsor arıyorum. Görüştüğüm insanlara “Sadece masrafımı karşılayın: Yemek-uçak-antrenman” dedim, ama olmadı.