"Başbakan'a destek verdiğimden beri..."

 

Şafak Sezer, oyunculuğu ile kendinden söz ettiren bir oyuncu. Ancak son günlerde gündemde olmasının gerekçesi farklı. Gezi olaylarının ilk gününde eyleme destek veren ve bir kesim tarafından kahraman ilan edilen oyuncu, Başbakan Erdoğan'a verdiği açık destekle bu kez döneklikle suçlandı. Bugüne kadar eleştirilere sadece Twitter üzerinden cevap veren Şafak Sezer, ilk kez suskunluğunu bozdu. Sezer, sanat dünyasından sosyal medyaya, linç kültüründen Gazze çıkarmasına kadar her şeyi Sabah'tan Salih Zengin'e konuştu.

 

- Elhamdülillah bir kimliğim var benim, müslümanım. Bazıları şov, bazıları para olarak görüyor olabilir bu kimliği. Ama bana göre para, objelerin yer değiştirmesine yarayan bir kağıt parçası. Bu meslekte benim gibi iş yapıp da parasının kıymetini bilmeyen çok az insan vardır. Ben kazandım ve yedim. Bir tane evim var işte. 

 

- Yedi milyona buradan 30 tane villa alırsın. (gülüşmeler) Yedi milyon bir eve verirsem akrabalarım, arkadaşlarım evden çıkmaz Bu evi aldığımda 2010 senesinde Türk Malı dizisi ve bir telefon reklamında oynuyordum, bir şey biriktirebildim. Ondan beri de beli doğrultamadık. Son dönemde bel de gitti, disk kayması oldu. 

 

- Tekbir! (gülüşmeler) 

 

- Asla. Dost gibi konuşalım... Ben de geriliyorum abi, bir gazeteye konuştuğumda. Kalabalık herkesi rahatsız eden bir şey, ister istemez elin, ayağın, hareketlerin değişir. Gezi olaylarında trafiği durduğumda, yeğenim Cenk beni çekmiş, yüzüm bembeyaz. Öyle bir sinir yapmışım ki durup dururken. (Gülüşmeler)

 

- Kendini bir anda kahraman hissediyorsun. Ta ki gazı yiyene kadar! Sonra çimlerdesin, 'Baba ölüyoruz' diye... 

 

- AK Parti iftarlarına 2009'dan beri katılıyorum. Kılıçdaroğlu'nun yemeğine de katıldım. Ülkü Ocakları çağırınca onlara da gidiyorum. Gezi'de "Hükümet istifa" diye bağırmadım ve ne yaptıysam arkasındayım. Özür dileyecek hiçbir şey yapmadım. Başbakanımıza gittiğimizde beni görünce güldü, ben de güldüm. "Ağaç için yürüdük ama iş başka bir yere gitti Başbakanım" dedim. "Anladınız mı?" dedi. "Anladık" dedim. Ağaç için yürüyüp yerdeki kaldırımı söken, polise kaya söküp atanla işim olmaz. İlk güne halktan-devletten hiç kimse bir şey demiyor ki? Ben Gezi Parkı'ndayken hükümet bana bu kadar muhalefet yapmadı. "Çok seviyorduk, seni orada görünce üzüldük" dediler, o kadar. Üçüncü günü taşlar, ölümler olunca başka bir yere gitti iş. 

 

 Güzel bir senaryo var. Ağustos sonu gibi diziye başlayacağız. Malatyalı çiğköfteciyi oynayacağım. 

 Sosyal medya komiklik. Dünyada hiç kimse birşey üretemez, hep hırsızlık. Üç-dört tane konu vardır, o da Shakespeare'nindir. Sinema da böyledir, herkes hırsızdır abi. Ne yaparsa yapsın göz ve el, beyin kontrolünde olduğu için ya göz ya el bir şekilde çalmaya çalışır. Ama bunu çok iyi beceren abi ve yazarlar var. Kore sinemasına bak, adamların bir aktörü yok, ama bir konuyu yedi şekilde yansıtıp yansıtıp yapıyorlar. Ağlayarak konuşuyorlar, 'hangamangi na na naaa...' Sinemada bakış önemli abi. Adamlarda göz soğanın cücüğü kadar küçük, göz yok ki bakış olsun. Ağlıyor mu gülüyor mu belli değil. 

 

 Oyuncu yazıyorsa ve onun içerisine giriyorsa, o oyuncuyu kimse tutamaz. Aynı bizim Kutsal Damacana ve Kolpaçino'daki işler gibi. Sinema zar atma gibi. Ama ufak bütçeli işler yaptım ve öyle bir sistem başlattık Türkiye'de. Eğer kitleyi yakalıyorsan kitle seni seviyor. Hep aynı yere gidiyorsun, ölene kadar seni seviyorlar. 

 Kolpaçino 3'ü çekme gerekçem ise oyuncunun bunu çok sevmiş ve seyirciye de sevdirmiş olması. Sinemada gerçekçilik derler ya, seyirci kendinden bir şey bulmuş. 'Aynı ben' diyor. 

 

 Hayatım boyunca iniş ve çıkışlarım çok oldu. 11 yaşından beri hayatla mücadele ediyorum. Çok zor bir çocukluk geçirdim. Yukarılara çıkıp da bir yerde durduğumuz olmadı. Ticareti bilen, parayı seven bir adam olsa belirli bir yerde dururdu. Ama benim olmadı, haddinden fazla iniş çıkışlarım var. Ben buyum abi, kimse değiştiremez beni. Netim her konuda. Benim işim oyunculuk. 

 

 İnsana yalnızlık yakışır. Robinson Crusoe, Cuma gelene kadar çok rahattı, Cuma gelince adamın hayatı bitti. Adam orada ev yapıyordu ağaçtan, yatırım yapıyordu ormana, Toki yok, açık arazi, hiç kimse gelip imar isteyemez. Ama Cuma diye bir adam geliyor abi yanına, karışıyor ondan sonra. 'Abi tahtayı öyle koyma, şunu yapma.' Yavrum bir sus ya! İnsanın doğası konuşmasıdır. Çiçeğin dili kokusu, güneşin dili ışığı. Ama belli bir yere kadar. Çiçek 24 saat koku verirse, 'A bu ne ya' dersin, sıkılıp atarsın. İnsanda da öyle. 

 

* Ben siyaset yapmıyor, gençlik kollarının toplantılarına katılmıyorum ki. Bizi bu duruma siz sokuyorsunuz. Bizi bu duruma sokanlar utansın, ben niye utanayım? 

 

* Yanılırsam gider meclise yürürüm. Duran adam filan olmam. İnanmazsam gider kendimi öldürürüm orada. 

* Ben Ankara Çinçin'de de de yaşadım, Kasımpaşa'da da. Mahalle abimiz gibi Başbakan. Yeri geldiğinde sinirlenen, yeri geldi mi tepki veren bizden birisi. Bu korku nedir yani? Başbakan'dan korkmuyorum. Deli miyim ben?