28 Şubat'ın 4 sırrı

Bugün Gazetesi yazarı Seda Şimşek 28 Şubat'la ilgili bugüne kadar hiç bilinmeyen 4 sırrını yazdı. Postmodern darbe günlerinde Tansu Çiller ve partisi DYP’yi gazeteci olarak yakından takip eden Seda Şimşek, ‘tamamı teyit edilmiş’ sır kalan 4 gerçeği açıkladı.

 

28 Şubat’ın Başbakan Yardımcısı Tansu Çiller, linç kampanyasının ortasında, ipini cebine koyup, demokrasiyi sırtından hançerleyenlere teslim olmadı. İşte tarihe not düşmek adına tamamı teyit edilmiş gerçekler....

 

28 Şubat postmodern davasına soruşturma açıldı. İntikamduygularını ifade etmek isteyenler var. Günah çıkaranlar var. “Hesabı yargı görsün” diyenler var. “Aman askerlerle sınırlı kalsın, bize ulaşmasın” diye lobi faaliyeti yürütenler var. Bir de mağdurlar var. 28 Şubat’ın şüphesiz siyasi mağduru alaşağı edilen iktidarın Başbakan Yardımcısı ve Dışişleri Bakanı, DYP Genel Başkanı Tansu Çiller. 28 Şubat sürecinde meydanmeydan o konuşurken, kimi 28 Şubat’ın işbirlikçisi oldu, kimisi de sustu. Tek başına kalmıştı, “ipim cebimde” diyerek safını demokrasinin yanında tutmuştu. Uğramadığı hakaret kalmamıştı. Linç kampanyasının ortasında ipini cebine koymuş, demokrasiyi sırtından hançerleyenlere teslimolmamıştı. Bugün 28 Şubat sanık sandalyesinde, tarihe not düşmek adına, tamamı teyit edilmiş bilinmesi gereken bazı bilgileri aktaralım:

 

 

28 Şubat 1997’de yapılan tarihi MGK toplantısı sırasında bir ara verilir. Başbakan Necmettin Erbakan dışarı çıkar. Başbakan Yardımcısı Tansu Çiller, Erbakan dışarı çıktığında, erken seçimkararını açıklayacağını düşünür, ama Erbakan böyle bir açıklama yapmamış, geri dönmüş ve toplantı kaldığı yerden devam etmiştir. Çiller’in “seçim” beklentisi daha o toplantıda akamete uğramıştır.

 

 

28 Şubat MGK’sının ardından ilk Bakanlar Kurulu toplantısı 13Mart 1997’de yapılır. Bakanlar Kurulu gündemi 28 Şubat’ta alınan MGK kararlarıdır. O Bakanlar Kurulu’nda, MGK’da alınan 18 maddelik kararları Devlet Bakanı Lütfü Esengün okur. Aralarında 8 yıllık kesintisiz eğitime geçilmesinin de bulunduğu kararlar bakanlara dağıtılmaz, müzakere edilmez ve sadece okunur. Başbakan Necmettin Erbakan, bu kararlarla ilgili ilginç bir benzetme yapar. Bu kararların 1986’da Kenan Evren’in Özal’a verdiği 22 maddelik bildiri ile hemen hemen aynı olduğunu anlatır. Erbakan’a göre, o bildiriden bunun farklı olan tek maddesi, “Çeşitli nedenlerle verilen, kısa ve uzun namlulu silahlara ait ruhsat işlemleri polis ve jandarma bölgeleri esas alınarak yeniden düzenlenmeli, bu konuda kısıtlamalar getirilmeli, özellikle pompalı tüfeklere olan talep dikkatle değerlendirilmelidir” ifadesidir. Bakanlar Kurulu toplantısının ardından her bakanlığa kendi alanları ile ilgiliMGK kararlarında yer alan konular yazı ile bildirilip, görüşleri sorulur.MGK Kararları tavsiye niteliğinde olduğundan, bunların icraata dönüşmesi için bakanların ve her iki partimilletvekillerinin veMeclisin iradesi gereklidir.

 

Hem Erbakan’ın hemde Çiller’in yorumu da budur. Bu arada tabii tümTürkiye’nin üzerine irtica paranoyası çökmüştür. Türkiye’de bunlar olurken Çiller’in önceliği Türkiye’nin AB üyeliği. 17Mart 1997’deHollanda’nın Appeldoorn kentinde düzenlenen AB Konseyi Toplantısı’nda AB Türkiye’nin tamüyelik hakkını onaylar. Çiller, sevinçlidir, ama Türkiye’nin AB yolunun, demokrasisinin alacağı yara ile kapanmasından kaygılıdır.

 

 

Refahyol Hükümeti’ni yıkma kampanyasına karşılık, “Bu hükümet topla, tankla yıkılmaz” açıklamasını yapar. 2Nisan 1997’deki grup toplantısında, “İmamhatip okullarını, Kur’an Kurslarını kapattırmayız” der, “Orduyu siyasete davet edecek ve onun arkasına saklanıp, yapamadıklarınızı topa, tanka yaptırmaya kalkışacaksınız” sözleri ilemuhalefeti hedef alır. Hemen ardından 3Nisan’da Bakanlar Kurulu 13 eksikle toplanır, MGK Kararları görüşülmez. 7 Nisan’da Çevik Bir sahne alır, Çiller’in “Bu hükümet topla, tankla yıkılmaz” sözlerini “Demagojik ve talihsiz bir beyan” olarak nitelendirir, “silahsız kuvvetleri” tarif eder: ”Siyasi sıkıntılar, sivil kurumlar tarafından giderilecektir. Bunun sağlanmasına yardımcı olmayanlar, iş birliğine karşı çıkanlar, eninde sonunda kaybedecek ve bundan zararlı çıkacaktır.” Çiller, Başbakan Erbakan ile yaptığı görüşmede, “Genelkurmay BaşkanıOrgeneral İsmailHakkı Karadayı, Genelkurmay 2. Başkanı Orgeneral Çevik Bir ve bütün kuvvet komutanlarının emekliye sevk edelim ve seçime gidelim” önerisinde bulunur. Erbakan’dan, “Cumhurbaşkanı onaylamaz, gerginlik çıkar” cevabını alır. Bu arada, zaten kendi bakanı Turhan Tayan da böyle bir kararnameyi imzalamayacağını bildirir. Çiller, Tayan’ı ikna etmesi için bir bakanı görevlendirir, o bakan Tayan’a gider, ancak Tayan da ikna olmaz. Zira, Çankaya’dan işareti almıştır.

 

 

Bütün bu gelişmelerle birlikte 26Nisan 1997’de MGK toplanır. (Postmodern darbenin aktivasyon tarihi budur, artık harekete geçilmiştir.) Aynı gün Refahyol Hükümeti’nin iki bakanı YalımErez ve YıldırımAktuna istifa eder, ANAP gensoru verir. Cumhurbaşkanı Demirel, “MGK kararlarını hasıraltı etmek devlet ciddiyetine yakışmaz” der.

 

Brifingler başlar: “İç tehdit, dış tehdidin önüne geçti. İran antilaik rejimihraç etmeye çalışıyor.”Adalet Bakanı Şevket Kazan, yargı mensuplarına brifinge katılmaları izni vermez, ama komutanlar tedbirlerini almıştır: “Meşrutiyet’in hakimve savcıları gelmez.” Erez liderler turuna çıkıp, DYP’li birinin başbakanlığında DYP-ANAPDSP hükümeti ya da DYP’den kopacaklarla birlikte ANAP-DSP-DTP ve CHP’nin desteği ile bir hükümet formülünü gündeme getirir.Mesut Yılmaz’ın çağrısı da bundan sonra “Çiller’i yalnız bırakın.”

 

 

Çiller, “Demokrasimitingleri”nin ilkini 10Mayıs 1997’de Sultanahmet’te yapar, “Karteli”, kurulan tezgâhı ilk oradamillete anlatır. Partisi üzerinde operasyon başlatılan ve kurulan havuzlarda milletvekillerini tek tek kaybeden Çiller, başbakanlığı devralıp, seçime gidilmesi konusunda ortağını ikna eder. Düşünün ki, iktidarın “seçim” hamlesine bile karşı tedbir alınmış, YSK Başkanı Tufan Algan, 4Haziran 1997’de, “Seçimzor, kütükler yenilenmeden yapılacak seçim AnayasaMahkemesi’nden döner. Kütüklerin yenilenmesi için en az 6 aya, 120 bin görevliye ihtiyaç var. Seçimiçin gerekli 3-5 trilyon henüz bütçeye aktarılmadı” beyanatını verir.

 

 

Çiller Erbakan’ın istifasından sonra Meclis çoğunluğu olan 282milletvekili imzası ile hükümeti kurma görevini kendisine vermesi için Cumhurbaşkanı’na çıkar. Ama, DemirelMeclis çoğunluğuna rağmen hükümet kurma görevini 20Haziran 1997’deMesut Yılmaz’a verir. Çiller, o gün akşam katıldığı bazı televizyon yayınlarında, “Tarih bunu sorgulayacaktır. Sayın Demirel, demokrasiye dışarıdan müdahale olduğunu düşündüğü için demokrasinin kurallarını vemeşru zemini terk ettiyse, Demirel kendi ismini terk etmiştir” diye tepki gösterir. Anasol-DHükümeti kurulur, Erbakan göreviMesut Yılmaz’a devrederken, "demokrasi içinde kurulan yeni hükümeti”tebrik eder. Çiller ise 1 dakika içinde görevini İsmail Cem’e devredip, bakanlıktan ayrılırken, yeni hükümeti “gasp hükümeti” diye adlandırır.

 

 

Mesut Yılmaz, 24 Haziran’da Çiller’i ziyaret eder. Yanlarında Hasan Ekinci de vardır, “Hükümeti sizinle birlikte kurmamızı istiyorlar. Ayrıca Başbakanlık dayatmamyok” der. Çiller, "Milli irade dışında başka bir irade ile kurulan bir hükümetin içinde, dışında, başında, yanında, hiçbir yerinde olmam”cevabını verip, iktidarı reddeder. Demokrasimitinglerine kaldığı yerden devameder, ilçe ilçe, köy köy gezerek, yaşadıklarını anlatır. Bir 2. Demokrasi Programı ortaya koyar, bugün bile henüz söylenmekte zorluk çekilen, Genelkurmay Başkanı’nın Milli Savunma Bakanı’na bağlanmasını, jandarmanın kır polisi olmasını gündeme getirir. Kimi siyasetçilerin asker postalından çıkardıkları iktidarı, “atanmış başbakanlığa” nasıl gönüllü talip olduklarını anlatır.

 

 

Sonuç ortada, Avrupa Birliği Komisyonu Raporu Temmuz ayı ortalarına doğru açıklanmış, Türkiye, yaralı demokrasisi, ara dönem iktidarı ile tam üyelik kapsamına alınmamıştır. Çiller, bütün siyasi hayatı boyunca en çok bunun burukluğunu yaşar, “Bir 6 ayım daha olsaydı Türkiye AB üyesi olacaktı. Bana değil, ülkeye, millete kötülük ettiler” sözleri ile bunu dile getirir. Atanmışların faturası da millete ödettirilmiş, 22 bankanın içi boşaltılmış, 47 milyar dolar doğmamış bebeklerin borç hanesine yazılmıştır. Binlerce başörtülü genç kız da eğitim hakkından mahrum bırakılmıştır.

 

 

Sonra devran dönmüş, gün gelmiş siyasi mevta olacaklarını görenler, yine Çiller’e başbakanlık teklif eder. 3 Kasım seçimlerini ertelemeyi hedef alan bu teklif kendi partisinin birçok milletvekiline ve parti yöneticilerine de cazip gelmiş, ama o elinin tersiyle teklifi iade etmiştir. Çiller, bu teklifi iade ederken söylediği söz, siyaset sahnesinin kapanış sözüdür: “Süngünün gölgesinde başbakanlık yapmam.” O süngünün gösterdiği istikamette yürümeyip, zor zamanlarda konuşmuş, olanı biteni millete anlatmış. Üstelik medyayla, sermayeyle, askerle kavga etmekle suçlanmış. Şimdi ne söylesin? Millete o vakit anlattıkları zaten 28 Şubat’ın iddianamesidir. Dava ise Çiller’in davası değil, demokrasinin, milletin ta kendisinin davasıdır.