Hürriyet gazetesi yazarı Yılmaz Özdil bugünkü köşesinde 12 Haziran genel seçimlerde oyunu kime vereceğini açıkladı: Tuncay Özkan.

Özdil, neden Tuncay Özkan'a oy vereceğini de sitemkar bir dille kaleme aldı. Ayrıca Özkan'dan bir mesajı da var..

İşte Özdil'ın 'Köşe mitingi' başlıklı o yazısı:

Tık o şehir, tık bu şehir, ha bire miting yapılıyor. Parti liderleri anlatıyor. Ahali dinliyor. Televizyona bakıyorsun, bi mebus adayı konuşuyor, zaplıyorsun, bi başka mebus adayı, ahali seyrediyor. Radyoyu açıyorsun, oradalar, gazeteyi okuyorsun, gene oradalar. Harika.

Benim oyum Tuncay'a.

Miting yapamıyor.
Ekrana çıkamıyor.
Radyolarda yok.
Gazetelerde yok.
Böyle demokrasi olur mu?

(Merak edenler için parantez açayım, Tuncay Özkan'ı tanımam, hayatım boyunca yan yana gelip konuşmuşluğumuz yok. Ancak, henüz mahkeme kararıyla mahkûm olmamış birinin suçlu ilan edilmesi ne kadar yanlışsa... Aynı koğuşta aynı suçlamayla yatan iki kişiden birini aday yapıp, öbürünü yapmayıp, toplum nazarında suçlu ilan etmek de o derece yanlış. Bana göre tabii. Üstelik, mebus olursa, davası düşmeyecek, suçlu bulunursa, cezasını çekecek. Tutuklunun aday olması, hapishaneye tünel kazmak değil midir derseniz... Onu bana değil, YSK'ya söyleyeceksiniz, adaylığına izin verildiğine göre, tünel varsa, kazan YSK.)

TUNCAY ÖZKAN MİTİNG YAPSA NE DER?

Dolayısıyla, İstanbul Anadolu yakası bağımsız mebus adayı Tuncay Özkan "miting yapsa, ne der" diye merak ettim, kızı Nazlıcan'dan rica ettim, babasından mektup getirdi. Buyrun...

"Söz veriyorum. Oyunuzun
hakkını vereceğim. Güveninizi
boşa çıkarmayacağım. İddia ediyorum, 13 Haziran'da içinde
yer alacağım Meclis'te hiçbir
şey eskisi gibi olmayacak."

"Durumum şudur. Tecritteyim. Beş adım uzunluğunda, bir adım genişliğinde, hücredeyim. Bir başımayım. 32 aylık tutuklulukta, 84'üncü günümü yalnızlık kafesinde tamamladım. Kapının mazgalı yok. Günde üç kez açılıyor. Birkaç dakikadan fazla açık kalması yasak."

"5 Mayıs günü, irkildim. Hücrede biri var... Geriye sıçradım. Meğer, gölgemmiş. Aynaya yöneldim. Fark ettim ki, uzun zamandır bakmamışım. Yüzüm değişmiş. Saçlarım kırdı, bembeyaz olmuş. Sonra kızdım kendime, ne olacaktı ki, kızım 15'indeydi, geldi 18'ine."

"İnsanın ruhu gezmeye çıkıyor hücre dışına, umutla... İnancım yerli yerinde. Hıdrellez yazıyordu o gün gazetelerde... Tamam dedim, çoğu gitti azı kaldı, Hızır uğradı hücreme."

"Oturdum, şiir yazdım.
Adı Hıdrellez...
İlk iki mısra:
Hasretimize bir dilek tut,
bana yasak..."

"Herkesi hasretle selamlıyorum. Dileğim, bağımsız milletvekili
seçilip, TBMM'de halkın sesi olmak... 13 Haziran sabahı özgürlüğün dolduracağı meydanlarda buluşmak üzere, sevgilerimle."