Yaşlı kurt, büyük deha 10 Şubat 1918'de vefat etti.

Ya cenazesi?

Sultan Abdülhamit'in cenazesine çok büyük bir kalabalık eşlik eder. İstanbul tarihinde bu derece kalabalık görülmediği söylenir. Anlayacağınız halktan on binlerce insan cenazeye iştirak etti. Dostu düşmanı herkes cenazesindeydi.

Koca Sultan, son istirahatgâhına doğru uğurlanırken derin bir üzüntü içinde bulunan İstanbullular sokaklara döküldü. O gün Osmanlı payitahtı, tarihinin en heyecanlı ve en hareketli günlerinden birini yaşadı.

Pencerelerden sarkan kadınlar, "Bizi doyuran padişahım, bizi bırakıp nereye gidiyorsun?" diye ağlıyorlardı. Tahtan indirilişinin üzerinden geçen zamana rağmen halk, Abdülhamid‘i unutmamış, hak ettiği vefayı esirgememişti.

Cenaze götürülürken halk hıçkıra hıçkıra "Babamız bizi bırakıp nereye gidiyorsun?" diye feryat ederek göz yaşı döküyordu. En hararetli aleyhtarlarının bile ağladığı rivayet edilir.

Sultan Abdülhamit'in cenazesi aşırı kalabalıktan, izdihamdan dolayı ancak geç vakitlerde defnedilebilmişti. Liderliği, siyaseti ve stratejileri bugün gençlere örnek olacak, gurur kaynağı olacaktı. Bu coğrafyada bıraktığı izlerle hala yaşamaya devam ediyor.

Hepimizin üzerinde hakkı var.
Onu anlatarak hakkını ödeyebiliriz belki...

ALLAH C.C ZÂT-I ÂL-İ DEVLETLÜNÜZE RAHMET EYLEYE SULTÂNIMIZ

RUHU İÇİN 3 İHLAS 1 FATİHA-İ ŞERİFE OKUYALIM