Ramazan çok mübarek, çok mukaddes bir ay; oruç çok değerli, çok önemli bir ibadet… Açlık ruhların gıdası, kalplerin cilası, dertlerin şifası… Mide boş olunca, kalpler nurlanıyor, duygular canlanıyor, hikmet rikkat pınarları gönül âleminin çemenzarlarından şırıl şırıl akmaya başlıyor.

Oruç ilahî bir feragat; kul en tabii ihtiyaç ve arzularını, hevesat ve şehevatını Allah için terk ediyor, onun için bu kutsî fedakârlığın mükâfatını Allah en büyük miktarlarla karşılıyor.

Oruç, nefisle cihâd-ı ekber yapmaktır, arzularına ve hislerine hâkim olmaktır, iradeyi terbiye etmek, azmi kuvvetlendirmektir, akıl sultanını vücut ülkesinin tahtına, kudretli bir hükümdar olarak cülus ettirmektir. Orada isyanı bastırmak, asileri dağıtmak, şirretleri hapsetmek, asayişi sağlamak, ahaliyi memnun ve mesut etmek demektir. Onun için değeri pek çok yüksektir.

“İbadet” iklimine giden yol “saadet”, bahçesine açılan kapı da oruçtur. O, diğer ibadetlerin çatısı, temeli, mahfesi, mesnet ve membaıdır, mârifetullaha onunla erilir, muhabbetullaha onunla ulaşılır, halvetler onunla güzel yapılır, zikirler onunla hoş olur, ilm-i ledün onunla kazanılır.

Oruç bedenin de sıhhat kaynağıdır. Oruçta mide, karaciğer, diğer sindirim cihazları, kalp, damar… dinlenir, birikmiş yağlar eritilir, fazla kilolar atılır, vücut rahata erer, baş esen olur, gövde hafifler.

Bu çok güzel ve çok faydalı ibadeti yalnız Ramazan ayına mahsus ve münhasır kılmamak, diğer aylarda da nafile oruçlara devam eylemek lazımdır. Her haftanın pazartesi ve perşembe günlerinde, her ayın başında, ortasında, sonundaki günlerde, her kamerî ayın 13, 14, 15. günlerinde yani mehtaplı gecelerin gündüzlerinde oruç tutmak Peygamberimiz, serverimiz, Muhammed-i Mustafâ Efendimiz’in tavsiyeleridir. Ayrıca Şevval ayının 6 gün orucu, Zilhiccenin ilk on gün orucu, Kurban bayramı arifesi orucu, Muharrem orucu ve Receb ve Şaban’da çok oruç tutmak vardır. Bunlara da aşk u şevk ile riayet etmeliyiz.

Oruç tutulmayan diğer günlerde, yemek zamanlarına, yiyeceklerin cinslerine ve miktarlarına da çok dikkat etmek gerekiyor. Maalesef bu konularda çok yanlış âdet ve alışkanlıklar var. Doktor kardeşlerimizin ve beslenme uzmanlarının bu konularda halkı aydınlatması şart.

Yediğimiz yiyeceklerin sağlığa zararlı olmaması çok önemli. Mesela, süt, balık, et, yumurta, sucuk mantar vs. bayat olunca zehirlenmelere sebep oluyor. Ayrıca, su, meşrubat, sebze, meyve ve sair yiyeceklerdeki kirlilikler, mikrop ve bakteriler, kimyevi maddeler, sunî gübre ve ilaçlar, koruyucu ve renklendiriciler, hastalıklara, kansere yol açabiliyor. Onun için mesela, sebze ve meyvenin, şeker, çikolata ve pastaların canlı ve cazip renklerine aldanmamak, nasıl yetiştiğini, nereden geldiğini, nasıl yapıldığını ve içinde ne gibi zararlı maddeler olduğunu iyice incelemek gerekiyor. Tabii bu, uzmanların, laboratuarların, resmi dairelerin işi; ama biz de gıdalarımızı ya kendimiz üreterek, ya da temiz ürettiğini bildiğimiz yer ve kuruluşlardan alarak korunabiliriz.

Sağlıklı yaşamak için en önemli noktalardan, korucuyu hekimlik için en başta gelen esaslardan biri de yeterli, dengeli, fakat az yemek ve perhize riayet etmektir. Abur cubur yemenin ve oburluğun çok büyük zararları kısa zamanda ortaya çıkıveriyor. Hasta olduktan sonra tedavi çok zor ve pahalı, halbuki perhize dikkat etmek çok kolay ve ucuz!

O halde dinimizin yemek konusundaki tüm tutum ve tavsiyelerine ve sevgili Peygamberimiz’in sünnet-i seniyesindeki beslenme esaslarına daima riayetkâr olalım; böylece hem sıhhatli kalalım, sağlam ve dinç yaşayalım, hem de ecir, sevap ve feyiz kazanalım aziz ve sevgili okuyucularım!

Kaynak: http://ramazan.akradyo.net/index.php/oruc-perhiz-ve-beslenme/