Sevim Kılıçdaroğlu, evdeki Kemal Kılıçdaroğlu’nu bu kelimelerle anlattı:

Kemal Bey sinir bozacak kadar sakin bir insandır“Kemal, hayatta tanıdığım en sakin insandır… Bir şeye sinirleniyorsunuz, onun sakinliği yüzünden yeterince bağırıp çağıramıyorsunuz. Deşarj olamıyorsunuz”

Göz önün­de ol­ma­yı sev­mi­yor. Ge­ri plan­da ol­mak için de özel bir ça­ba har­ca­mı­yor. Dün na­sıl ya­şı­yor­sa, bu­gün de öy­le ya­şa­dı­ğı­nı söy­lü­yor. Sa­nır­sı­nız çok sı­ra­dan… As­lın­da hiç de­ğil. Bir li­der eşi ola­rak gör­dü­ğüm en sı­ra dı­şı “first lad­y”­ler­den bi­ri… Sa­de… Sa­mi­mi… İç­ten… Çok po­zi­tif… Do­ğal mı do­ğal… Ke­li­me­nin tam an­la­mıy­la ol­du­ğu gi­bi. So­ru­lan her so­ru­ya anın­da ya­nıt ve­ri­yor. Ba­zen de sor­ma­dan ken­di­si an­la­tı­yor. Hiç he­sap­sız… Açık açık… Dob­ra dob­ra…

Çan­ka­ya­’da­ki dost mec­li­sin­de bir ara­da­yız Se­vim Kı­lıç­da­roğ­lu ile… Me­kan ka­la­ba­lık. Soh­bet ko­yu. Te­le­viz­yon da açık. Ga­la­ta­sa­ra­y’­ın ma­çı var. Kim­se­nin iz­le­di­ği yok ama her­kes sol üst kö­şe­de­ki sko­ru göz ucuy­la da ol­sa ya­kın ta­kip­te. Se­vim Kı­lıç­da­roğ­lu da…

Fut­bol­la ara­nız iyi ga­li­ba?

Se­ve­rim fut­bo­lu. Fe­ner­bah­çe ta­raf­ta­rı­yım. Ke­mal de Fe­ner­bah­çe­li. Ço­cuk­lar Ga­la­ta­sa­ray­lı. Es­ki­den fa­na­tik­tim ama ar­tık fa­na­tik de­ği­lim. Maç var, ka­çır­ma­ya­lım fi­lan gi­bi bir der­di­miz yok. Öy­le bir va­kit de yok za­ten…

YOĞUN TEMPOYA ALIŞTIM

Ke­mal Be­y’­in SSK gün­le­ri­ni öz­lü­yor mu­su­nuz?

Ta­bi­i öz­lü­yo­rum. Öz­le­me­mek müm­kün de­ğil. O za­man her şey ba­na gö­re da­ha an­lam­lıy­dı. Da­ha gü­zel­di. Ama bu sa­de­ce Ke­mal SSK’­da ol­du­ğu için de­ğil. O za­man ço­cuk­lar da kü­çük­tü. Hep bir ara­day­dık. Nor­mal bir dü­ze­ni­miz var­dı. Ke­mal o za­man da çok yo­ğun­du. Za­ten o hep yo­ğun ça­lı­şan bir in­san ol­du. Ben de bu tem­po­ya alış­tım as­lın­da. Bel­ki de bu yüz­den, si­ya­si ha­ya­tı çok da ya­dır­ga­ma­dım. Ko­lay uyum sağ­la­dım.

CHP Ge­nel Baş­ka­nı ola­rak iki yıl bit­ti. Çok şey de­ğiş­ti mi ha­ya­tı­nız­da?

De­ğiş­ti ta­bi­i. De­ğiş­mez mi? Bu Ke­ma­l’­in 3’ün­cü dö­nem mil­let­ve­kil­li­ği. Ama bu dö­nem bi­raz da­ha fark­lı bi­zim açı­mız­dan…

Ne gi­bi? Ar­tık es­ki­si ka­dar gö­re­mi­yor mu­su­nuz Ke­mal Be­y’­i?

(Gü­lü­yor bu so­ru­ya. Ne ya­lan söy­le­ye­yim, ben de gü­lü­yo­rum. So­ru­ya de­ğil Se­vim Ha­nı­m’­ın ya­nı­tı­na. İn­ce bir mi­zah an­la­yı­şı var…)
Gö­rü­yo­rum as­lın­da. Her gün gö­rü­yo­rum Ke­ma­l’­i. Ya­ni ‘gö­rü­ş’ prob­le­mi­miz yok.
Ke­mal sev­di­ği işi ya­pı­yor.

KIZIM HİÇ İSTEMEDİ

Ke­mal Be­y’­in si­ya­se­te gir­me­si­ne pek de sı­cak bak­ma­mış­tı­nız di­ye ha­tır­lı­yo­rum. Doğ­ru mu?

O ben de­ğil­dim, kü­çük kı­zım is­te­me­di hiç. Hat­ta ilk mil­let­ve­ki­li se­çil­di­ği za­man; “An­ne­” de­di. “Ben çok ra­hat­sız olu­rum. Ben ba­ba­ma oyu­mu ver­me­ye­ce­ğim.” De­dim ki “Kı­zım ba­ban bu iş­le uğ­raş­ma­yı se­vi­yor. Tür­ki­ye­’de kaç ki­şi sev­di­ği işi ya­pı­yor. Bir de böy­le dü­şün. He­men ka­rar ver­me­”. Onun üze­ri­ne ik­na ol­du. On­dan son­ra Ke­mal Ge­nel Baş­kan ol­du­ğun­da da ar­tık alış­mış­tı, so­run ol­ma­dı.

GÜNE EVDE BAŞLIYOR

Hiç en­di­şe­len­di­ği­niz ol­mu­yor mu Ke­mal Bey için? Çok ça­lı­şı­yor, ya da Mec­lis kür­sü­sün­de si­nir­le­ne­cek, tan­si­yo­nu çı­ka­cak fi­lan di­ye…

Ke­mal, be­nim ha­yat­ta ta­nı­dı­ğım en sa­kin in­san­dır. Hat­ta si­nir bo­za­cak ka­dar sa­kin bir adam. O ka­dar sa­kin ki; bu si­ze de yan­sı­yor. Ama olum­suz yön­de. Di­ye­lim ki bir şe­ye si­nir­le­ni­yor­su­nuz. Onun sa­kin­li­ği yü­zün­den ye­te­rin­ce ba­ğı­rıp ça­ğı­ra­mı­yor­su­nuz. De­şarj ola­mı­yor­su­nuz. Açık­ça­sı ba­zen Ke­ma­l’­in sa­kin­li­ği­ne ta­ham­mül ede­mi­yo­rum.

Ev­de­ki Ke­mal Bey ile si­ya­set­te­ki Ke­mal Bey ara­sın­da fark yok mu?

Yok as­lın­da. De­dim ya çok sa­kin bir in­san Ke­mal. Ev­de de si­ya­set­te de. Siz hiç gör­dü­nüz mü si­nir­len­di­ği­ni? Ben gör­me­dim. En ha­ra­ret­li tar­tış­ma­lar­da bi­le sa­kin sa­kin ce­vap ve­ri­yor. Ça­lış­ma­yı çok se­vi­yor. Bu ev ha­ya­tı­na da yan­sı­yor. Sa­bah­la­rı çok er­ken kal­kı­yor. İlk ön­ce ga­ze­te­le­ri oku­yor. Son­ra in­ter­net­te gün­de­mi ta­kip edi­yor. Ya­ni gü­ne ev­de de ça­lı­şa­rak baş­lı­yor.

OTOBÜSE DE BİNİYORUM

Bir­lik­te va­kit ge­çi­re­bi­li­yor mu­su­nuz pe­ki?

Şöy­le söy­le­ye­yim: Çok nor­mal bir ya­şan­tı­mız yok. Ama çok anor­mal bir ya­şan­tı­mız da yok. Ta­bi­i ki es­ki­den bir­lik­te çok da­ha faz­la şey ya­par­dık. Si­ne­ma, ti­yat­ro ya da dı­şa­rı­da bir­lik­te ye­mek ye­mek gi­bi. Şim­di bun­lar kal­ma­dı ha­ya­tı­mız­da. Ama ben yi­ne çı­kı­yo­rum, tek ba­şı­ma ge­zi­yo­rum. Ya­ni nor­mal ha­ya­tı­mı sür­dü­rü­yo­rum. Mi­ni­bü­se de bi­ni­yo­rum. Oto­bü­se de bi­ni­yo­rum. Mar­ke­te de gi­di­yo­rum. Ba­zen ca­nım çok sık­kın­sa, gi­dip bir ka­fe­de otu­rup, ge­le­ni ge­çe­ni sey­re­di­yo­rum.

Mi­ni­büs­te, ya da oto­büs­te ta­nı­yor mu in­san­lar si­zi?

Ta­nı­yan da, ta­nı­ma­yan da olu­yor. Ama ta­nı­yıp da, mi­ni­bü­se bin­dim di­ye hiç kim­se şa­şır­mı­yor. Her­kes nor­mal kar­şı­lı­yor. Ya da ben öy­le his­se­di­yo­rum.

Ke­mal Be­y’­in baş­ba­kan ola­ca­ğı­na ina­nı­yor mu­su­nuz?

Ol­ma­lı di­ye dü­şü­nü­yo­rum. CHP de öy­le dü­şü­nü­yor za­ten. Yıl­lar­dır mu­ha­le­fet­te ka­lan bir par­ti ola­rak amaç bu ol­ma­lı. Tür­ki­ye­’nin de bu­na ih­ti­ya­cı var.

KAYNAK: NİL SOYSAL/ SÖZCÜ