"Babamın evinde bir karyola var. 1974'ten kalma. Ablamla yaşıt, benden de üç yaş büyük. Yanlarına her gittiğimde "o karyolada ben yatıcam" diye tutturuyorum. Kendimi yıpranmış divanın üstüne atar atmaz uzaklara gidiyorum. Annem, "oğlum git babanı kaldır, sofra hazır" dediğinde koşarak üstüne atladığım karyola bu. Sırtına çıkıp uyandırdığım babam. Beni elleriyle kaldırıp yatağa atışı... "Gel buraya yaramaz" deyip gıdıklayışı. Sigarayla karışmış ten kokusunu içime çekişim babamın. Burnunu sıkmaya uğraşmalarım... Beni havaya fırlattığında tekrar babama doğru inerken içimi dolduran mutluluk hissi... "Ham ham ham" diyerek beni boynumdan öpmesi babamın... Sır dolu kucaklaşmamız... Bildiğim en güzel hatıram çocukluğuma ait..."

Ekrem Özdemir'in Mağara Dergisindeki yazısının  tamamını okumak için:

 http://www.magaradergisi.com/component/content/article/69-mansetler/507-karyola-