Genç Durmuş, ortaokulda başarılı bir öğrencidir. Karnesine hiç. zayıf getirmemiştir. Sınıfındaki bir arkadaşının ise her yıl 5-6 zayıfı gelmektedir. Arkadaşının babası, 'Bu sene zayıfları üçe indir, sana bir kol saati alacağım' der. Nitekim çocuk sene sonunda zayıfları üçe indirince saati koluna takar.

Bu manzaraya şahit olan genç Durmuş hemen annesine gider ve "Benini hiç zayıfım gelmiyor ama sen bana saat almıyorsun. " diye sitem eder. Annesi durumlarını anlatır ama delikanlı dinlemez ve saat için ısrar eder. Bunun üzerine annesi dayanamaz ve bir hesap yapar. Ellerinde kalan un miktarına bakar, aylardan mayıstır ve ağustostaki hasat mevsimine kadar yeteceğine kanaat getirerek ambarın dibinden iki teneke buğdayı satmak için ayırır. Yanına bir de karakeçi alarak pazarın yolunu tutar.

Akşama gelecek kol saatinin heyecanını yaşayan delikanlı, artık çok mutludur. Ancak annesinin ayrılmasından kısa süre sonra hava kapanır ve dolu yağmaya başlar. Yaklaşık yarım saat içinde köyde görülmemiş bir afet olur. Ekinler yerle bir olmuş, gelen sel hayvanları bile alıp götürmüştür. Bunun üzerine hemen bir haberci çıkararak annesinin arkasından gönderirler ve götürdüklerini satmadan geri gelmesini isterler. Nitekim bir süre sonra annesi iki teneke buğday ve karakeçiyle geri gelir.

Saat hayali gerçekleşmemiştir ama bu hadise delikanlıyı çok utandırır. Öyle ya, saat için eldekiler satılmış olsa aile ciddi sıkıntıya girecektir. O afet Yılmaz ailesinihayatlarındailk kez krediyle tanıştırır. O yıl geçimlerini Ziraat Bankası 'ndan krediyle aldıkları 32 teneke buğdayla sağlarlar. O krediyi geri ödemek daha sonra aileyi epey zorlar.

Hayatı boyunca hiç kol saati almamış!

Durmuş Bey, "O olaydan öyle utandım ve etkilendim ki ondan sonra maaşım da olsa, maddi durumum iyi de olsa kendime bir saat satın alamadım." diyor. Gerçekten de hayatı boyunca hiç saat satın almaz. Su an kullandığı kol saatini, 1999'da Avrupa Birliği üyelerinin avroya geçişini izlemek için Frankfurt'a gittiklerinde mesai arkadaşları almış.

AKSİYON