Kavurucu çöl sıcağının, ağaç gölgelerine bile hakim olduğu bir günde, Sevgili Peygambrimiz(s.a)arkadaşlarıyla oturuyordu. Bir deve hızla yanlarına gelip diz çöktü. Birşeyler anlatıyor gibiydi. Sahabeler şaşırmışlardı. Sevgili Peygamberimiz(s.a)sahabeye dönerek:
-"Bu devenin söylediklerini biliyormusunuz "dedi.
-"Hayır bilmiyoruz "dediler.
O zaman Peygemberimiz(s.a.v):
"Bu deve sahibini şikayet ediyor, adeta kendisini çok çalıştırdıgını, çok yük yüklediğini, aç susuz bıraktığını ve şimdide kesmek istediğini söylüyor"dedi ve deveye tercüman oldu.
Sevgili Peygamberimiz(s.a)arkadaşlarından birine, deveyi takip etmesini söyledi. Deve onu sahibine götürecekti. Nitekimde öyle oldu.
Deve, sahabeyi sahibine götürdü. Sahabe adamı çağırdı ve beraberce Sevgili Peygamberimizin(s.a) huzuruna vardılar. Peygamberimiz(s.a)devenin sahibine olanları anlatıp sordu:
-Devenin söyledikleri doğru mu?
Adam ise mahçup bir şekilde
-Evet doğru diyebildi.
-Peygamberimiz(s.a)
-Bu zavallı deveye acı.Gücünden fazla yük yükleme dedi.
Adam, Sevgili Peygamberimiz(s.a) in sözünü tutmuşve o günden sonra deveyle aralarında bir sıkıntı yaşamamış. Ayrıca deveyi kesmektende vazgeçmiş.
Rahmet Peygamberimiz(s.a)insanlara olduğu kadar, hayvanlarada merhametliymiş .Bizlerede en güzel örnek olmuş ve tüm canlılara karşı ŞEVKATLİ,MERHAMETLİ olmayı öğretmiş.