İletişimci ve Kişisel Gelişim Uzmanı Eftal Orhan hepimizi derinden sarsan taksici cinayetini bir anısı eşliğinde değerlendirdi:

“Bundan 30 yıl önceydi. O vakitler İstanbul'da yaşıyorduk. Bir gün Eminönü'nde, eşimle birlikte yürüyerek bir yere gitmeye çalışıyorduk. Eşim ilk çocuğumuza hamileydi.

Arkamızdan bir araba korna çaldı. Açılan pencereden tok ve babacan bir ses bize, "Gençler nereye gidiyorsunuz?" diye sordu.

Arabadan bize seslenen kişi ünlü bir yazar ağabeydi. Çok şaşırdık.

O bizi tanımıyordu ama biz onu kitaplarından ve ekranlardaki konuşmalarından tanıyorduk.

Gideceğimiz yeri söyledik.

"Atlayın oraya kadar ben götüreyim." dedi. Biz zahmet olmasın filan desek de o içtenlikle ısrar etti ve arabaya bindik.

Yol boyunca samimi bir sohbet ettik.

Burada şahit olduğumuz üç güzellik vardı:

1- O kişinin, aracını tanımadığı insanlara iyilik yapmak için kullanması.

2- O kişinin samimi ve mutevazı tavrı.

3- Tanımadığı kişileri aracına alabilecek kadar insanların birbirine güven duyabilmesi...

Ve

O yazar ağabeyi, halen tv ekranlarında gördükçe bu güzel anımızı hatırlar, iyilikle yad ederiz...

***
İzmir'de, iyi niyetli, yardımsever taksici kardeşimizin katledilmesi bana bu anımı hatırlattı.

O cani tarafından sıkılan kurşun, kardeşliğimize ve güvenimize sıkılan kurşundur...

Eftal Orhan