Yer adlarını, sanki çok mühim bir casusluk romanı kaleme alıyormuş gibi alfabenin son harfleriyle geçiştirmek hoşuma giden bir fikir; okuyucuda "Bakalım neler olmuş bu esrarengiz mevkide?" türünden bir merak uyandırıyor ama işin en güzel tarafı bence muhtemel tenkid ve tepkileri ustaca savuşturuyor olması. Böylece yazar birilerini kızdırıp küplere bindirecek şeyler yazmak konusunda kendini daha rahat hissediyor.

Bizim edebiyatımızda da vardır bu numara: Aklıma gelen ilk örnek Reşat Nuri merhum. Her nedense bazı romanlarında yer isimlerini noktayla geçer hazret. Böylece edebî bir geleneği canlandırmış oluyoruz.

Bir hafta öncesine dönüyoruz, Dünya Kupası'nın final maçı oynanacak. Mesele "Nerede seyredelim" noktasınada düğümlendi. Aramızdaki gençlerden biri "ADD'de seyredelim abi" diye bir teklif getirince ben bu yeri önce sahil kasabası boyunca uzanan deniz kıyısında gençlerin rağbet ettiği mekânlardan biri sandım. Öyle değilmiş, resmen ve alenen ADD imiş, yani Atatürkçü Düşünce Derneği.

Aklıma hemen şöyle bir fikir geldi: ADD'ciler fikri faaliyetten, ismiyle müsemmâ düşünüp durmaktan usanıp işi kafe işletmeciliğine dönüştürmüşler. Aslında hem öyle, hem de değil. Nasıl yani diyeceksiniz; izah ediyorum. ...

(Yazının tamamını okumak için tıklayınız;

http://www.zaman.com.tr/yazar.do?yazino=1006138&title=ataturkcu-dusunce-dernegine-nasil-girdim-nasil-ciktim)